هوش مصنوعی: در دوره‌ای از یکی از شاهان سامانی، طبیبی به جامعه ارائه شد که خدمات پزشکی‌اش ارزشمند و پربها بود.

هوش مصنوعی: در تمام کارها، او همیار و همراه توست و در همه اسرار، او به تو نزدیک و آشناست.

هوش مصنوعی: او در حضور خود، تأثیر و حرارت جمع مواد مخدر را احساس کرد.

هوش مصنوعی: روزی او از گفتگوهای مردم رهایی یافت و به کنار یکی از دوستان خاص خود رفت تا در آرامش و خلوت با او صحبت کند.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که افراد نا آشنا و بیگانه باید از ورود به مکان‌های خصوصی و محرمانه دوری کنند و در عوض، کسانی که اهل اعتماد و آشنایی هستند، می‌توانند به راحتی در چنین مکان‌هایی رفت و آمد کنند.

هوش مصنوعی: ناگهان دختری زیبا و مانند ماه، با ظرفی در دست، به حضور پادشاه آمد و در دو قدمی او قرار گرفت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که سفره‌ی غذا بر زمین گذاشته شود، لکه‌ای رنگین بر پشت او می‌افتد.

هوش مصنوعی: شکل بدن او مانند حرف «دال» است و خمیدگی اش مانند پیرمردهای سالخورده به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: او تلاش بسیار کرد، اما نتوانست به هدفش برسد و آنچه خواست برآورده نشد.

هوش مصنوعی: گفت با آن دانشمند نیکوکار، ای درمانگر هر بیماری و مشکلی.

هوش مصنوعی: در این لحظه، دست خود را به سوی درمان بگشا و او را از این بیماری و اختلال نجات بده.

هوش مصنوعی: حکیم در حالی گیج و سرگردان مانده است که ابزار و وسایل لازم برای درمان در دسترسش نیستند.

هوش مصنوعی: او دست به دامن حجابش زد و از سر برداشت، سپس لباسش را از جلو و پشت پاره کرد.

هوش مصنوعی: از بند جراحتی که بر اثر زهر او ایجاد شده بود رها شد و از زیر شلوار خود بیرون آورد.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت خجالتش، آنچنان در خود فرورفت که احساسش مانند ذوب شدن در استخوان‌ها و جوارحش نمایان شد.

هوش مصنوعی: شخص با قامت بلند و زیبا به مانند سرو درختی در باغ ایستاده است و به طور آزاد و سربلند از زمین جدا شده است.

هوش مصنوعی: اگر طبیب به خوبی مهارت داشته باشد، مشکل بیمار به وضوح و آشکارا برای او نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که درمان بدنی نتیجه‌ای نداد، به درمان روحی و روانی روی آورد.