هوش مصنوعی: شاه ترمذ دختری زیبا و دلربا داشت که به زیبایی نقش‌های روی پارچه دیبا بود.

هوش مصنوعی: در دل به سمت او تمایل پیدا کردم، اما در نهایت به شکست و آسیب دچار شدم.

هوش مصنوعی: وقتی عشق در دل انسان ریشه‌دار و قوی می‌شود، مشکلات و تزلزل‌هایی در امور دنیوی و مسائل مذهبی به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: شبی در یک حالت ناامیدی و غم، دستم را به زمین مالیدم و دعا کردم. دل غمگینم را آشکارا بیان کردم و شکایت کردم.

هوش مصنوعی: ای خداوند آسمان و زمین، من بنده‌ای هستم که تابع اراده و خواست تو هستم، چه در این دنیا و چه در آن دنیا.

هوش مصنوعی: کار من از کنترل خارج شده است، از دستم کمک بگیر و روح و جانم را در آغوش بگیر.

هوش مصنوعی: قبل از این، دلی داشتم که بی‌از دغدغه‌های زندگی و خواسته‌های نفس بود.

هوش مصنوعی: من با تفکر در کارهای بد، به خوبی‌ها پی بردم و بر اساس آن، کارهای نیک انجام دادم.

هوش مصنوعی: دلربایی او چنان است که دل را می‌برد و در عین حال، آن دل را به دو صد غم و اندوه می‌سپارد.

هوش مصنوعی: من تصویر خود را بر صفحه دل می‌زنم، او را با دستانی پاک از دنیای مادی و ظاهری بساز.

هوش مصنوعی: باید زیان و سود را به طور کامل در نظر بگیری و در نهایت، وجودش را به حالت عدم برگردانی.

هوش مصنوعی: برای نظم بخشیدن به امور کشور، به تدبیر و تدبیر کار کسانی که باقی مانده‌اند، می‌پردازم.

هوش مصنوعی: او این را گفت و اشک‌های خونینش بر روی زمین ریخت و خاک محل عبادت به خون آغشته شد.

هوش مصنوعی: گریه و تضرع از شخصی که دعا می‌کند، نشان‌دهنده این است که دعا مورد قبول واقع شده و اجابت آن حتمی است.

هوش مصنوعی: صبح که شد، آن معشوق زیبا که بر تخت دراز کشیده بود، دوباره به سینه‌ام نزدیک شد.

هوش مصنوعی: در زمان نوروز، فصل بهار فرا رسیده و مردی که دامن گلی به دست دارد، همانند کسی است که عشق و محبت را در آغوش گرفته است.

هوش مصنوعی: چادر یا سایه‌بان، از مرز شهر خارج شده و در کنار رود جیحون برپا شده است.

هوش مصنوعی: نگاهی به زیبایی‌های طبیعت بر لب جیحون می‌اندازم که سفره‌ای رنگین و دلپذیر مانند سفره‌ی سقلاطون (سفره‌ای از نعمت‌ها) گسترده شده است.

هوش مصنوعی: دست محبوب با شادی و نشاط فراوان بر آن سفره نشسته است و لحظات خوشی را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: تمامی چیزهایی که موجب خوشبختی و شادمانی انسان می‌شوند، و هر آنچه که برای ایجاد خوشحالی و رضایت لازم است.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه هر کس در کنار دریا جای خاص خود را داشت، اما همه به یکدیگر آماده کمک بودند و در کنار هم جمع شده بودند.

هوش مصنوعی: در زمان‌های میانه روز که خوشی‌های زندگی پیش می‌آید، دل انسان به سوی دریا و آزادی کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: یک قایق مانند هلالی از طلای خالص، در خود شادی و نشاط را گرد آورده است.

هوش مصنوعی: قبل از پادشاه و خدمتکارش، زیبایی و درخشندگی همچون ماه و خورشید را به نمایش گذاشتند و در فضا به شکل هلال قرار دادند.

هوش مصنوعی: قایق از کنار رودخانه حرکت کرد و آب را مانند یک مرغابی به سمت خود می‌کشید.

هوش مصنوعی: شاه به سبب خوشحالی و سرزندگی‌اش، مانند پرنده‌ای که بر روی آب نشسته، به شادی و نشاط خود ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: ناگهان از میان دریا، موجی به وجود آمد و از آن دو قایق‌نشین صدایی بلند شد.

هوش مصنوعی: کشتی در امواج آب غرق شد و به سمت مغرب دو خورشید رفت.

هوش مصنوعی: پادشاه با حسرت کنیز را رها کرد و به سوی رودخانه حرکت کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که از آن دریاچه به کنار رسید، هیچ نشانه‌ای از آن دوست گزیده‌اش ندید.

هوش مصنوعی: به خاطر صداقت و ارادتی که در جستجوی او داشت، دعای شبش مورد قبول واقع شد.

هوش مصنوعی: پادشاهی او به تازگی به رسم و رسوم جدیدی تبدیل شده است و او با همگان با نیکخواهی و خوبی رفتار می‌کند.

هوش مصنوعی: در جایی که عقل و آگاهی حاکم است، عشق و دلبستگی با مسائل حکومتی و مدیریت کشور در تضاد است.

هوش مصنوعی: از عشق، سلطنت و جایگاه انسان به نقص و کاستی دچار می‌شود و عشق و پادشاهی هرگز با یکدیگر سازگار نخواهند بود.