هوش مصنوعی: او با شکوه و جلال، مجلس‌هایی برپا می‌کرد و در هر گفتگو با دیگران، به راحتی نظر خود را بیان می‌کرد.

هوش مصنوعی: روزی، با خوشحالی و شوق، در راهی که به یک جمع از مردان بزرگ و عالی‌قدر می‌رسیدم، حرکت کردم.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی و مقام شیخ را دید، تحت تأثیر آن عظمت قرار گرفت و از آن شوکت در دلش نشانه‌ای باقی ماند.

هوش مصنوعی: من به پیامبری پیوسته‌ام و این مقام عالی، شایسته‌ی من است.

هوش مصنوعی: با چنین جایگاه بالایی که من دارم، چرا این بزرگی نصیب شیخ شده است؟

هوش مصنوعی: هر تصور و فکری که در مقابل شیخ شکل می‌گرفت، به دل او تابش و روشنی می‌بخشید.

هوش مصنوعی: شیخ مانند یک آینه است، اما روی او به خاطر زنگار از غفلت پنهان شده است.

هوش مصنوعی: در مرکز جهان، موجودی قرار دارد که به صورت همیشگی و به وضوح برای همه‌ی انسان‌ها قابل مشاهده است، چه در روز و چه در شب.

هوش مصنوعی: هر آنچه که از زوایای مختلف به وجود می‌آید، در آینه‌ای که به آن نگاه می‌کنیم، منعکس می‌شود.

هوش مصنوعی: به محض اینکه به حضور این شخص بزرگ می‌روی، سعی کن ذهن‌ات را از افکار خوب و بد خالی نگه‌داری.

هوش مصنوعی: هر چه که در دل تو وجود دارد، بر دل شیخ تأثیر می‌گذارد و او را روشن‌تر می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر آه و ناله زشت باشد، پس ساده‌دلی بهتر از آن است که زیبا باشد.

هوش مصنوعی: نترس و از خودت ساده نگذر، تا وقتی که نوشتن را یاد نگرفته‌ای، نباید سخن کسی دیگر را به آسانی بپذیری.

هوش مصنوعی: تا وقتی که وجود تو همچون لوحی ناب است، کلمات و حروف نمی‌توانند تو را توصیف کنند.

هوش مصنوعی: شیخ به علوی گفت: تو نوری هستی که همچون چراغی از روشنی پیامبرست.

هوش مصنوعی: آنچه جد تو از نسب خود به دست آورده، از طریق نسب کسی دیگر به قرب حق نخواهی رسید.

هوش مصنوعی: اگر نسب و اهمیت خود را حفظ کنی، مانند «بو لهب» هم در مرتبه خود سرفراز خواهی بود.

هوش مصنوعی: من از نظر نسب و خویشاوندی چیزی ندارم، اما در پیروی و دنبال کردن راه درست تلاش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: به لطف خدا، من در پیروی از پیامبر مصطفی به توفیق و فضل الهی رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: من به راه او افتاده‌ام و به قدری در او غرق شده‌ام که دیگر تمام وجودم وقف او شده است.

هوش مصنوعی: وجود من در او مثل آن است که وقتی به حقیقت برسد، حق برای خودش یک محبوب انتخاب کرده است.

هوش مصنوعی: شیخ مهنه به کسی اشاره دارد که در دنیای وجود، هیچ کس را مانند خودش نمی‌بیند و او را از دیگران متمایز می‌سازد. او در مقام شهود و آگاهی، به حدی رسیده که دیگران را در سطحی پایین‌تر از خود احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: روزی صاف و بی‌آلایش از تکبر و ریا نورانی بود که انعکاسی از عظمت خداوند را به نمایش گذاشت.