جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زینگونه که شد خوار و فرومایه هنر</p></div>
<div class="m2"><p>از جهل پس افتاد بصد پایه هنر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یارب تو بفریاد رس آن مسکین را</p></div>
<div class="m2"><p>کش خانه سپاهان بود و مایه هنر</p></div></div>

شمارهٔ ۶۴

زینگونه که شد خوار و فرومایه هنر
از جهل پس افتاد بصد پایه هنر
یارب تو بفریاد رس آن مسکین را
کش خانه سپاهان بود و مایه هنر

هوش مصنوعی: این ابیات به وضعیتی اشاره دارد که هنر و ابراز آن در جامعه از ارزش و منزلت خود افتاده و به جهل و نادانی دچار شده است. شاعر از خدا درخواست می‌کند که به فریاد آن شخصی برسد که از یک خانواده بزرگ و باهنر است، اما اکنون در اوضاع نامساعدی به سر می‌برد.

شمارهٔ ۶۲

شمارهٔ ۶۳

هوش مصنوعی: هنر به خاطر جهل و نادانی، به شدت از ارزش و اعتبار خود افتاده و به پایین‌ترین سطح رسیده است.

زینگونه که شد خوار و فرومایه هنر

از جهل پس افتاد بصد پایه هنر

هوش مصنوعی: ای خدای خوب، به فریاد آن شخص ست به او کمک کن که خانه‌اش در سرای بزرگان است و از هنر بی‌بهره است.

یارب تو بفریاد رس آن مسکین را

کش خانه سپاهان بود و مایه هنر

شمارهٔ ۶۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده