جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۳۸ - آدمی و دنیا

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آدمی زینجا نخواهد برد هیچ</p></div>
<div class="m2"><p>گر سکندر گردد و قارون شود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در جهان دیدی که چون آمد نخست</p></div>
<div class="m2"><p>همچنان کامد چنان بیرون شود</p></div></div>

شمارهٔ ۳۹ - تهنیت عید

آدمی زینجا نخواهد برد هیچ
گر سکندر گردد و قارون شود
در جهان دیدی که چون آمد نخست
همچنان کامد چنان بیرون شود

هوش مصنوعی: این شعر به ستایش و تحسین کسی پرداخته که به عنوان محور و نور عید قربانی شناخته می‌شود. شاعر می‌گوید که برکت و فیض او همچون باران است و سبب روزی و رزق مردم می‌شود. او بر این باور است که اگر کسی بر خلاف او عمل کند، عاقبت خوبی نخواهد داشت. در ادامه، شاعر به اهمیت و مقام والای او اشاره کرده و آرزو می‌کند که همیشه روزهای او عید باشد و از این لحظات بیشتر لذت ببرد. به طور کلی، شعر نشان‌دهنده عشق و ارادت عمیق شاعر به این شخصیت است.

شمارهٔ ۳۷ - تکیه بدنیا

شمارهٔ ۳۸ - آدمی و دنیا

هوش مصنوعی: انسان هیچ چیزی از این دنیا با خود نخواهد برد، حتی اگر به قدرت و ثروت سکندر و قارون نیز برسد.

آدمی زینجا نخواهد برد هیچ

گر سکندر گردد و قارون شود

هوش مصنوعی: در دنیا دیدی که وقتی چیزی به وجود می‌آید، ابتدا به شکل خاصی وارد می‌شود و در نهایت نیز به همان شکل از بین می‌رود.

در جهان دیدی که چون آمد نخست

همچنان کامد چنان بیرون شود

شمارهٔ ۳۸ - آدمی و دنیا

اطلاعات

برگردان به زبان ساده