هوش مصنوعی: بدون تو، کارهایم پیش نمی‌رود و این اندوهی که دارم، به هیچ وجه تحمل نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من نگرانم که جانم از بدنم جدا شود و دوستم حتی از در نیز به سراغم نیاید.

هوش مصنوعی: دل من که به دور از محبوبش افتاده، دیگر نه نیکی او را می‌بیند و نه از بدی‌هایش خبری دارد.

هوش مصنوعی: هر شب تا صبح به خاطر غم تو خوابم نمی‌آید و نمی‌توانم چشمانم را روی هم بگذارم.

هوش مصنوعی: سعی می‌کنم حالتی که دارم را پنهان کنم، اما اشک‌هایم نمی‌گذارند که این کار را انجام دهم.

هوش مصنوعی: از بدی‌های روزگار شکایت کنم، چه چیزی بدتر از این شرایط نمی‌تواند وجود داشته باشد؟

هوش مصنوعی: روز گذشت و تو نیامدی. چطور می‌توانم درباره‌ات صحبت کنم؟ مگر قرار بر این است که نیایی؟

هوش مصنوعی: این همه دعا و درخواست در سحرگاه، اما هیچ کس برای کمک نمی‌آید.