جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چه عجب گر دلت زمن بگرفت</p></div>
<div class="m2"><p>که مرا دل زخویشتن بگرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شدم از ضعف آنچنان که مرا</p></div>
<div class="m2"><p>باد بربود و پیرهن بگرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>سخنی با تو خواستم گفتن</p></div>
<div class="m2"><p>گریه خود راه بر سخن بگرفت</p></div></div>

شمارهٔ ۲۷

چه عجب گر دلت زمن بگرفت
که مرا دل زخویشتن بگرفت
شدم از ضعف آنچنان که مرا
باد بربود و پیرهن بگرفت
سخنی با تو خواستم گفتن
گریه خود راه بر سخن بگرفت

شمارهٔ ۲۵

شمارهٔ ۲۶

چه عجب گر دلت زمن بگرفت

که مرا دل زخویشتن بگرفت

شدم از ضعف آنچنان که مرا

باد بربود و پیرهن بگرفت

گریه خود راه بر سخن بگرفت

شمارهٔ ۲۶

اطلاعات