هوش مصنوعی: هر بار که به تو فکر می‌کنم، نور و درخشش تو برایم مثل خورشید است، اما وقتی به ماه فکر کنم، می‌بینم که نورش کمتر و ضعیف‌تر است.

هوش مصنوعی: هر جا که لب تو با آن همه شیرینی وجود داشته باشد، من از زیبایی تو بیزارم، حتی اگر بخواهم به شکر فکر کنم.

هوش مصنوعی: گفتی که برای عشق و فدای تو از جوانمردی و ایثار من برافراز، اما چرا اینقدر به این موضوع فکر می‌کنم؟

هوش مصنوعی: من در عشق تو مانند شمعی هستم که جانم در آن سوخته است. سرم را برای تو به دست گرفته‌ام و در دل می‌گویم که در عشق تو سردرگم هستم.

هوش مصنوعی: در آرزو دارم که هر بار که به تو فکر می‌کنم، بتوانم از قدرت خود بهره‌ ببرم و کمر من نیز به زیور زرین زینت داده شود.

هوش مصنوعی: به جز رنگ رخسار من، حقیقتاً هیچ چیزی در یادم نمی‌ماند. هر بار که به تبیین ثروت فکر کنم، خود را درویشی می‌بینم.

هوش مصنوعی: می‌گویم آیا در عشق از من بدبخت‌تر هم هست؟ من خودم مانند آن بیچاره هستم وقتی خوب فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو گفتی که باید چاره‌ای اندیشید تا غمت همیشه باقی بماند و مناسب نیست که من به دنبال کار دیگری بروم.