هوش مصنوعی: مرگ، برترین دستاورد دین است و تو هستی که به طور واقعی به درک و تحقیق در این زمینه دست یافته‌ای. موفقیت در این خوبی‌ها، حقیقتاً به تو بستگی دارد.

هوش مصنوعی: تو کسی هستی که با تقوا و پرهیزکاری، به جایگاه دنیاوی دست یافته‌ای و این خود نشان از توفیق و موفقیت توست.

هوش مصنوعی: به خاطر مقام و منزلت تو، گیتی به خود می‌لرزد و از لطف و بخشش‌های تو، قدرت دریا نیز ناتوان است.

هوش مصنوعی: وقتی صحبت تو نیست، بهار معنایی ندارد مانند اینکه وقتی کلام تو نباشد، سخن شیرین و گوارا وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: در حضور تو همواره سخن‌گویان ساکت می‌شوند و کسانی که قادر به گفتن هستند، در برابر کلام تو ناتوان می‌گردند.

هوش مصنوعی: هیچ کس باقی نمانده که از نعمت‌های تو بی‌نصیب باشد و همه در رحمت و برکت تو غرق شده‌اند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که دردهای درونی و شکایت‌هایی که به آن‌ها اشاره می‌شود، باعث شده‌اند حال من به گونه‌ای تیره و ناخوشایند باشد که حتی خودم هم به وجود این وضعیت اعتراف می‌کنم.

هوش مصنوعی: من جز خوبی و برتری برای خود نمی‌بینم و هیچ‌چیزی جز تأخیر در حق خود نمی‌یابم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چرا از مهر و محبت محرومم، جز این که دانا و هنرمند هستم و شاید سرنوشتم این طور رقم خورده است.

هوش مصنوعی: از این جمعی که در کنار تو هستند، درخواست کمک کردم تا شاید به برکت آن، نصیبم همسفر و همدلی شود.

هوش مصنوعی: عجبی ندارد که به خاطر نعمت‌ها و شگفتی‌های تو، سرم را به زمین بیندازم؛ زیرا نور آفتاب نیز گاهی بر روی سنگ عقیق تابش می‌کند.

هوش مصنوعی: امیدوارم زندگی تو پر از طراوت و شادی باشد و موفقیت‌ها همیشه به سمت تو بیایند.