هوش مصنوعی: چهره‌اش نورانی و مانند ماه آسمان است و قامتش به زیبایی و افراشته بودن سرو در باغ می‌ماند.

هوش مصنوعی: موهای زن هندی اگرچه زیبا و دلبرانه می‌رقصند، اما تا زمانی که از لبان زیبا و آتشین او جرعه‌ای ننوشی، هیچ کدام از زیبایی‌هایش ارزشمند نخواهد بود.

هوش مصنوعی: چرا از زیبایی چهره‌ات ناراحت هستی، در حالی که کسی وجود دارد که در جوانی به خاطر غم تو جانش را فدای می‌کند؟

هوش مصنوعی: چشم کسی که بد می‌خواهد، در شرایط سختی همیشه مرا آزار می‌دهد، به‌گونه‌ای سوزان و عذاب‌دهنده که خودت بهتر می‌دانی.

هوش مصنوعی: هر لحظه، مانند نای که صداهای خوشی از خود می‌سازد، وعده‌های شیرینی به من می‌دهی و این نفس‌های خوش بو، امیدی برای زندگی به من می‌بخشد.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که آن وعده کاملاً واقعی و قطعی است، اما در حال حاضر، فکر کردن به آن به ما شادی و نشاط می‌بخشد.

هوش مصنوعی: من از آینده و روزهای نزدیک می‌ترسم که مبادا آن چهره زیبا و شفاف، وعده‌هایی از زندگی بعد از مرگ بدهد.

هوش مصنوعی: چرخ دوران در نهایت از زیبایی‌های تو شرمنده شد، زیرا لب‌ها و دندان‌های تو به قدری زیبا هستند که حتی جواهراتی چون لعل و در درون صدف نیز از پنهان بودن در برابر آن‌ها خجالت می‌کشند.

هوش مصنوعی: ای خدا، آن گلبرگ تازه از بنفشه که زیر پا رفته است، چگونه می‌تواند دلگرمی به من بدهد در حالی که تو این احساس را به من فرمان داده‌ای؟

هوش مصنوعی: خداوند اشک‌های من را ببخشاید، زیرا گاهی به خاطر حرمت نام و ننگ، چهره‌ام رنگی مانند ارغوان به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: مردم چشم من به درخشش و روشنایی روز و شب نگاه می‌کند و نشانه‌ای از قدرت و دین را از دست سلطان می‌بیند.

هوش مصنوعی: پادشاهی ارسلان، که در دین و حکومت برتر است، با ابتکار و بزرگی خود، می‌تواند از خاک تیره و گناهکاران رحم و مهربانی نشان دهد و به آن‌ها زندگی دوباره ببخشد.

هوش مصنوعی: صدا و لحن شیرین او باعث خجالت ابرهای بهاری شده و به همین خاطر، طبع او در برابر بادهای سرد پاییزی به صدا درمی‌آید.

هوش مصنوعی: سکندر به مقام و ثروت رسید و بدون هیچ زحمتی از خدایی که مانند حضرت خضر، به او عمر جاودانی می‌بخشد، بهره‌مند شد.

هوش مصنوعی: عقل و هوش او همانند سنگی محکم است که استحکام و قوت دارد، و اراده و عزمش مانند تیری سریع است که در زمان، شتاب و سرعت بالایی دارد.

هوش مصنوعی: طبع زیبا و خاص او باعث می‌شود که دیگران به او حسادت کنند و شرم و خجالت او مانند نسیم، ناتوانی را به دیگران منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: استعداد و خلاقیت او بسیار ارزشمند و بی‌نظیر است، به همین دلیل باعث می‌شود که مانند ابری که مروارید می‌بارد، توانایی تولید چیزهای گرانبها را داشته باشد.

هوش مصنوعی: سوسن هیچگاه زبان به مدح دیگران نگشوده است، بنابراین طبع او اینگونه است که همیشه فقط به زیبایی و شکوه او اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: او مقام و مرتبه‌اش را با آسانی به بالاترین درجات می‌رساند و روزگار به او آرزوهای دور و درازش را می‌دهد.

هوش مصنوعی: خداوندی که با وجود حلم و صبر خود، به همراه عدالت، زندگی را با مهربانی و دوستی می‌آفریند.

هوش مصنوعی: یک جام طلایی در دست گل نرگس در بیابان، مست از عدالت توست و این حال او را از مراقبت و نگرانی رها کرده است.

هوش مصنوعی: شیر در جنگل ناخن‌هایش را با دندانش می‌کند تا سگان کاروان را به زحمت بیندازد.

هوش مصنوعی: با چنین عدالت و انصاف، نمی‌دانم تو چرا به این راحتی این گنجینه‌های ارزشمند را می‌دزدند و از آن‌ها بهره‌برداری می‌کنند.

هوش مصنوعی: صبح که از دنیای نادیده می‌رسد، ابتدا با دمیدن خود، خبر خوشی از یک تحول جدید را به ما هدیه می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی زندگی و زمانه‌ات به سختی و دشواری می‌افتد و دشمان، چون خاکی بر سرت می‌بارند، در آن زمان است که چشمه‌ای از قدرت و توانایی در دلت می‌جوشد و به تو نیرو می‌بخشد.

هوش مصنوعی: ظلم را با عدالت به زنجیر می‌کشند و این عدالت است که به انسان آزادی می‌بخشد و او را از محدودیت‌ها رهایی می‌دهد.

هوش مصنوعی: تصویر تیغ تو همچون خورشید درخشید و زمانی که بر دشمن بتابد، از آن به رنگ قرمز (لعل) و از چهره‌ات به رنگ زرد (زرکانی) می‌تابد.

هوش مصنوعی: گردنی که از سرکشی و نافرمانی فراتر می‌رود، خود را به وسیله‌ای با شکوه و زیبا می‌آراید.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه ستایش و بزرگداشت حقیقت و راستی است، صبح صادق هم در این ستایش شرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: این نظم زیبایی که به وسیلهٔ پیشرفت آسمان به وجود آمده، با دعای پاسخ داده شده هم‌راستا و هماهنگ است.

هوش مصنوعی: در سفری به سمت درک و شناخت عمیق‌تر، من مانند تو که نشانی از عدم وجودت به نمایش می‌گذارد، به دوراندیشی و تفکر رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: هنگامی که برای ستایش تو سخن می‌گویم، مانند دویدن از فرط شادی زبانم به راحتی و آزادی به حرکت درمی‌آید.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که هیچ‌کس نمی‌تواند به شیوه‌ای به زیبایی و دقت درباره‌ی ویژگی‌های تو صحبت کند. قدرت لفظ و معنا به منبع الهام تو برمی‌گردد و من به تنهایی نمی‌توانم این همه نظم و زیبایی را انتقال دهم.

هوش مصنوعی: باغ و زیبایی‌های طبیعت در حال نابودی و تخریب است و این خرابی به خاطر وزش باد سردی است که در فصل مهر وزیدن گرفته است.

هوش مصنوعی: خشم تو همچون بادی سرد و تند است که دشمن را به زانو در می‌آورد و با وجود قدرتمندی‌اش، به او احساس آرامش نمی‌دهد. چهره‌ات همچون آبی زلال و اشک‌هات مانند دانه‌های انار است که نشان‌دهنده‌ی عمق احساسات توست.