جلال عضد » دیوان اشعار » رباعیّات » شمارهٔ  ۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا دیده کمانْ مهره ابروی تو دید</p></div>
<div class="m2"><p>دل در بر من همچو کبوتر بطپید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خال تو مرا به دانه در دام آورد</p></div>
<div class="m2"><p>زلف تو مرا به حیله در حلقه کشید</p></div></div>

شمارهٔ  ۲۵

تا دیده کمان مهره ابروی تو دید
دل در بر من همچو کبوتر بطپید
خال تو مرا به دانه در دام آورد
زلف تو مرا به حیله در حلقه کشید

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زیبایی و جذابیت معشوق خود اشاره می‌کند. او می‌گوید که چشم‌های زیبا و ابروی کمانی معشوقش قلبش را به شدت تحت تأثیر قرار داده و مانند کبوتر به تپش افتاده است. همچنین، خال معشوق او را در دام عشق گرفتار کرده و زلف‌های او همچنین وی را به دام افتاده و اسیر کرده‌اند. در کل، ابیات به عشق و جذابیت معشوق اشاره دارند و احساسات شاعر را به زیبایی منتقل می‌کنند.

شمارهٔ  ۲۳

تا دیده کمانْ مهره ابروی تو دید
دل در بر من همچو کبوتر بطپید
خال تو مرا به دانه در دام آورد
زلف تو مرا به حیله در حلقه کشید

شمارهٔ  ۲۴

هوش مصنوعی: وقتی که چشمم کمان ابروی تو را دید، دل من مانند کبوتر در آغوشم به تپش افتاد.

تا دیده کمانْ مهره ابروی تو دید

دل در بر من همچو کبوتر بطپید

هوش مصنوعی: نقاط زیبای صورتت مرا به دام انداخت و موهای تو با نیرنگش مرا در حلقه گرفت.

خال تو مرا به دانه در دام آورد

زلف تو مرا به حیله در حلقه کشید

شمارهٔ ۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده