هوش مصنوعی: شما به بیدلان غمناک توجهی نشان نمی‌دهید و بی‌رحمانه عاشقان بیچاره را آزار می‌دهید.

هوش مصنوعی: باد صبا داستان زلف زیبایت را برای هر کسی که به شهر گفته، دوباره به آن‌ها فرصت نده و اجازه نده که مردم کنجکاو و سخن‌چین حرف بزنند.

هوش مصنوعی: ای کسی که نرگس را در بهشت گل‌ها قرار دادی، آن نرگس مست بر روی شاخه سنبل، سایه‌ای بر روی نسرین افکنده است.

هوش مصنوعی: بیا تا با حضورت، دنیای من که بدون تو تاریک و ناامید است را روشن و زیبا کنم.

هوش مصنوعی: رفتی و دوری تو باعث شده زندگی‌ام تلخ و سنگین شود. باید برگردی تا جان شیرینم را فدای تو کنم.

هوش مصنوعی: من دوستی دارم که سال‌هاست او را ندیده‌ام و دلم برای دیدارش تنگ است.

هوش مصنوعی: تو شمشیر را به کار ببر و بگذار که من به تماشای آن بازوی زیبا و خوش نقش تو ادامه دهم.

هوش مصنوعی: اجازه نده که جان‌ها به آرامی و بی‌دلیل در دست بادی که می‌گذرد و نابود می‌شود، از بین بروند. موهای مشکی و زیبا را که می‌تواند دل‌ها را جلب کند، فدای چنین بی‌توجهی نکن.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و افسون زلف تو، دنیا ارزش و جلال خود را از دست داده است؛ چرا که دنیا هیچ ارزشی برای دین قائل نیست.