هوش مصنوعی: می‌دانی که من از حال خودم بی‌خبرم، خواهش می‌کنم به من سری بزن که هیچ راهی برای عبور از غم‌هایم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر سرم به خاطر عشق تو از خودم خارج شود، عجیب نیست که به عشق تو دچارم، چون که دلی دور از خودم ندارم.

هوش مصنوعی: به خاطر اشک‌هایی که با دل خونی‌ام پرورده‌ام، هیچ چیزی جز درد و رنج نیست که نصیبم شده است.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که بخاطر موهای تو بر دل من نشسته، باعث شده که من به پیروزی بر دل خود برسم، اما برای دل خودم هیچ پیروزی و موفقیتی حاصل نشده است.

هوش مصنوعی: من بدون چهره تو فقط می‌توانم اشک بریزم و گل بکارم، و به جز این کار دیگر چیزی برای من نیست.

هوش مصنوعی: در برابر زیبایی و زلف تو، پیروزی برای من امکان‌پذیر نیست، چرا که توانایی من مانند نسیم صبحگاهی نیست.

هوش مصنوعی: من مانند پروانه‌ای هستم که هرچند بال و پرم در آتش سوخته، اما هنوز هم از عشق تو نمی‌ترسم و از آن دور نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: من شمعی هستم که در لابه‌لای آتش و سوختن، به قدری غرق در شرایط خودم هستم که حتی اگر سرم را هم قطع کنند، از آنچه در اطرافم می‌گذرد بی‌خبرم.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره زیبا و دلنواز تو در نظرها جلوه کرد، دیگر به گل و لاله نمی‌توانم توجهی داشته باشم.