هوش مصنوعی: ای ساقی! اگر جامی هست که خوب و پخته باشد، آن را پیش من بیاور تا عقل و تفکر مرا غرق در نشئگی کند، زیرا در جمع ما افرادی نادان و خام وجود دارند.

هوش مصنوعی: هر فردی نمی‌تواند ش醉 عشق و حال خوش در کافه ما را تجربه کند و تنها زمانی می‌تواند از این محل بهره‌مند شود که هنوز جامی در دست باشد.

هوش مصنوعی: کعبه مکانی است برای دل‌های زنده و شاداب، و خرابات مغان نیز از این مسیر به دنبال طلب و جستجوی دلخواه خود برو. اگر به دنبال کامیابی هستی، باید از این کجا اقدام کنی.

هوش مصنوعی: من به شدت مجذوب و پریشان زیبایی زلف و چهره تو هستم که نمی‌دانم آیا در این حس و حال، صبح است یا شب.

هوش مصنوعی: زیبایی خال سیاه تو، مرا به دام عشق گرفتار کرده است؛ هر جایی که تو یک دانه محبت افکنده‌ای، دامی برای دل من وجود دارد.

هوش مصنوعی: من تنها به عشق تو فکر می‌کنم و چیزی دیگر برای من اهمیت ندارد؛ هر کس که دل دارد، طبعاً آرامشی در دل خود خواهد یافت.

هوش مصنوعی: زاهد، که در صومعه و صرف عبادت است، و رند، که در میخانه و زندگی دنیا به سر می‌برد، هر کدام از این دو گروه در نهایت به سرنوشتی خوب یا بد خواهند رسید.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است کسی که در چنین مجلسی با وجود زیبایی تو حاضر است، هنوز آرزوی حور و بهشت را داشته باشد؟

هوش مصنوعی: به خاطر نام تو، جاودانه و با شکوه، سخن زندگانی پیدا کرد! تا زمانی که نشانه‌ای از وجود تو در جهان هست، نامی از تو نیز وجود دارد.