هوش مصنوعی: ای کسی که با آن موهای پریشان خود، خانه‌ای از عالم را به هم ریخته‌ای.

هوش مصنوعی: او با نگاه و جذابیت خود، جهانی از افرادی را به زانو درآورده و بر آنها چیره شده است.

هوش مصنوعی: درد و حسرت از آن اندام کشیده و زیبایی که در کنار او، درخت سرو خود را شرمنده و کوچک حس می‌کند.

هوش مصنوعی: تو همچون عطر خوش بویی هستی که از شعری زیبا بر چهره ماه تابان افتاده و زیبایی خاصی به آن بخشیده است.

هوش مصنوعی: در شب ماه، ظاهری پر از زیبایی و ناز دارد که مانند گلی خوشبو، بویی دل‌انگیز را پخش می‌کند.

هوش مصنوعی: چشم من مانند یک لیوان پر از اشک است و احساس شور و شوقی که در دل دارم مثل شرابی است که در این لیوان ریخته شده.

هوش مصنوعی: دل من مانند یک منبع آتش است و عشق مانند عودی است که غم را در آن می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: زیبایی تو فراتر از تصورات است و دل من همچنان در جستجوی پرواز و آزادی است.

هوش مصنوعی: چشم جلال به قدری در جهان درخشان و باارزش است که مانند دریا گوهری را در خود دارد و به همین دلیل نامش در دنیا پیچیده است.