هوش مصنوعی: چند بار باید از دلِ پریشان و رنج دیده‌ام بخوری؟ چه ارتباطی با احوال من داری؟ چقدر باید بارِ ظلم و سختی را تحمل کنم؟ وای بر دلِ من!

هوش مصنوعی: زلف تو قلب مرا می‌طلبد، من بی‌دل چرا باید غمزه‌های تو که مانند دزد دل من را به یغما می‌برد، را تحمل کنم؟

هوش مصنوعی: دل خسته و غمگین من به اندازه‌ای تنگ و فشرده است که از خواسته‌ها و آرزوهایم فراتر رفته است و همین خواسته‌ها، دلم را بیش از پیش تحت فشار قرار داده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی خیال تو بر دل غمگین من می‌گذرد، چشمان من همچون دریا دامن پر از گوهر را به تو هدیه می‌دهد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چشمم به زیبایی چهره‌ات نیفتد، دل من مانند بادی از خوشبوئی و عطر، بی‌تابی می‌کند.

هوش مصنوعی: هر بخشی از موهای تو به مکانی امن و جا برای دل من تبدیل شده است. اما دل من که به زلف سیاه تو وابسته است، تنها نیست.

هوش مصنوعی: دلم صاف و زلال است، اما دل تو سنگین و سیاه. تفاوت میان دل من و دل تو را ببین!

هوش مصنوعی: اگرچه قلب تو در نبودن من صبور است، اما قلب من در نبودن تو صبر ندارد.

هوش مصنوعی: از من خواهش می‌کنند که به خاطر جلال و عظمت، چندان به دل من توجه نکنید. اما ای کسانی که این را می‌گویید، به خاطر خدا از دل من غافل نشوید.