هوش مصنوعی: ای گلستان! چهره‌ی تو مانند بهار خوشایند است و ما را به یاد زیبایی صورت تو می‌اندازد؛ روزگار ما نیز خوش و خرم است.

هوش مصنوعی: گفتی که می‌خواهی به دردهایت دارویی بزنم، اما در می‌یابی که کسی که خسته است، انتظار خوشبختی ندارد.

هوش مصنوعی: مانند یک لباس زیبا پوشیده‌ام تا وقتی در کنار تو باشم گرفتار تو شوم.

هوش مصنوعی: ای عشق تو که مانند تیغ در جان من بودی، اکنون از وجودم رفته‌ای. اما تیر محبت تو هنوز در دل من جا دارد و مرا خوشحال می‌کند.

هوش مصنوعی: من جانم را فدای لطافت تو کردم، تا به خاطر آب سبز شود و در بهار خوشبو بماند.

هوش مصنوعی: دل را به درد جدایی عادت بده، زیرا خودم را از زیبایی چهره‌ات با زخم خاری آشنا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: دور تا دور چهره‌ات مانند خطی از رنگ آبی است و این به خاطر آن است که در بهار، سبزه‌ها زیبا و سرسبز هستند.

هوش مصنوعی: شخصی که عاشق و شیدا است، مانند من، درد و رنج ناشی از عشق را به راحتی تحمل می‌کند و با سختی‌های یار، غمگین نمی‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر دردی که در درون دارم و نمی‌توانم برایش درمانی پیدا کنم، از شدت عشق و سوزش آن به شدت گریه می‌کنم.

هوش مصنوعی: دل پرشور و شوق، با امید به نزد تو آمده است، در زیر سایه زیبایی‌ات او را خوشحال نگه‌دار.