هوش مصنوعی: در صبح زود، پرچمی را از سمت شرق آفتاب بلند کردند و با گرما، لشکر آفتاب را به سوی هر سرزمین هدایت کردند.

هوش مصنوعی: رمیدگی شب با تاریکی‌اش، در دوردست‌ها گویی بر نقره‌ای خاموش در آسمان بسته شده است و این ژاله‌ی روشن از آفتاب طلایی می‌گرید.

هوش مصنوعی: لشکری از شام که رنگ و رویی تیره داشت، با شمشیر به آن لشکر که نور خورشید بر آن تابیده بود، حمله کرد.

هوش مصنوعی: آسمان به دلیل رنگ قرمزی که از شفق حاصل شده، مانند دریایی از خون به نظر می‌رسد. این رنگ ناشی از خون‌هایی است که به خاطر تابش تند آفتاب ریخته شده است.

هوش مصنوعی: جام جهان نما به او داده شد و از آن می نوشید که همچون مست‌ها به آسمان و در زیر آفتاب می‌رقصید.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف زیبایی و درخشندگی زهره (سیاره صبح) می‌پردازد و می‌گوید که به خاطر زیبایی خود، باعث حسادت و رنجش او شده است. این زیبایی آن‌قدر فوق‌العاده است که شاعر خود را مانند مجمری می‌بیند که در برابر تابش آفتاب می‌سوزد. این تصویر نشان‌دهنده تأثیر عاطفی و احساسی زیبایی بر آدمی است.

هوش مصنوعی: ای کسی که پرچم نیکی را بلند کرده‌ای، نور چهره‌ات از همه روشن‌تر است و حتی نور آفتاب در برابر زیبایی تو کم‌رنگ می‌شود.

هوش مصنوعی: پروانه‌ای که در آتش می‌سوزد، بر آسمان می‌درخشد و به زیبایی چهره شمع که جان‌بخش است، حسادت می‌کند. آفتاب به شدت چهره‌اش را می‌نمایاند.

هوش مصنوعی: از شدت شرم تو، تا چه حد رنگ زرد و قرمز از چهره‌ات به وجود می‌آید، اگر رنگ زیبا و خوش روی تو زیر نور آفتاب بیفتد.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو در کلاهی توجه کند، تاج خورشید را بر زمین می‌افکند.

هوش مصنوعی: عشق به خاک کوی تو در دل باد وجود دارد و به خاطر زیبایی چهره‌ات، آب در زیر نور خورشید می‌درخشد.

هوش مصنوعی: وقتی که تو با کسی یا چیزی روبه‌رو نمی‌شوی، تنها آینه تو را نشان می‌دهد، مانند اینکه آفتاب از سمت شرق خود را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: به دنبال زندگی و حیات، لب‌های تو همچون نور آفتاب، تاریکی‌ها را روشن می‌کند و مانند اسکندر که بر جهان حکمرانی کرد، راه را برای دیگران هم می‌گشاید.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی تو به اوج خود رسید و جلوه‌گری کرد، باعث شد که سایر ستاره‌ها تحت تأثیر قرار بگیرند و حتی خورشید هم در برابر آن شکوه و زیبایی احساس حقارت کند.

هوش مصنوعی: از چهره‌ی تو ماه نور و روشنی می‌گیرد و از تدبیر پادشاه، زیبایی و جلا مانند آفتاب می‌آید.

هوش مصنوعی: زیباترین جلوه قدرت و دین کسی است که آسمان به او بگوید: ای دل، تو خادم خورشید هستی.

هوش مصنوعی: آسمان بلندی و خاطر او یکپارچه است، به گونه‌ای که خورشید نیز در آن پنهان شده است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه زمانه، در نگاه بلندپروازیت آسمان‌ها مانند تخم‌مرغی است که خورشید در درون آن طلایی است.

هوش مصنوعی: تو بزرگ‌ترینی از پادشاهی که بر هفت آسمان حکم‌فرماست، زیرا تو از هفت ستاره، همانند آفتاب درخشان‌تر و برتر هستی.

هوش مصنوعی: اگر فرمان تو مانند شمشیری بر آسمان کشیده شود، خنجر را به زمین می‌اندازم و دیگر در برابر آفتاب نمی‌ایستم.

هوش مصنوعی: با نظر تو، وقتی ترس و لرز به پایان رسید، دیگر به زمین افتاده و زیر نور آفتاب آرام گرفته است.

هوش مصنوعی: اگر عروس به انتخاب تو حجابش را کنار بزند، نورش مانند تابش آفتاب در چهره‌اش خواهد درخشید.

هوش مصنوعی: جهان به برکت بخشش و سخاوت تو در حال چرخش است؛ یکی از این دو نان نماد ماه است و دیگری نشانگر آفتاب.

هوش مصنوعی: در درون من نوری پنهان است که از شعله اش، حرارتی مانند پرتوی آفتاب به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: من تو را به آفتاب تشبیه نمی‌کنم، زیرا که ممکن است به سادگی خودت این باور را پیدا کنی که من به حقیقت، تو را همانند آفتاب می‌دانم.

هوش مصنوعی: گرفتار و سردرگم هستی، در حالی که چشمانت به یک نقطه خیره شده است. با فکر تو، همسر خورشید چگونه می‌تواند باشد؟

هوش مصنوعی: در سایه تو، دنیای ناعادلانه نمی‌تواند وجود داشته باشد، چراکه نور عدالت تو بر تمام تاریکی‌ها می‌تابد.

هوش مصنوعی: زمانه به نام تو به تبلیغ و گفت‌وگو پرداخته است و از آن زمان، آفتاب در این منبر بلند حاضر شده است.

هوش مصنوعی: صورت او همیشه درخشان است، زیرا نویسنده با قلم generosity تو را در دفتر آفتاب ثبت کرده است.

هوش مصنوعی: در درگاه تو، حلقه ای از نقره قرار دارد که به اوج سقف گنبدی شبیه به گل نیلوفر آفتاب متصل است.

هوش مصنوعی: در چهره تو شعف و زیبایی خاصی وجود دارد که شب همچون فرشی زیر پای خورشید قرار گرفته و روز را با لطافت و جذابیت تو می‌آراید.

هوش مصنوعی: دشمن تو مانند شمعی است که تحت تأثیر باد قهر و تحقیر قرار گرفته و اکنون در حال سوختن و از بین رفتن است. با این حال، حتی در زمان فروپاشی‌اش نیز نور خورشید می‌تواند بر خاکستر آن بنشیند.

هوش مصنوعی: روح و جوهر وجود تو مانند پروانه‌ای است که شمع درونت را می‌سوزاند؛ چرا که جهان اطراف تو تحت تابش آفتاب قرار دارد و به این نور وابسته است.

هوش مصنوعی: زمانی که زمین در ظلم و تاریکی غرق شده بود، با خدمت و عدل تو، روشنایی و نور به دنیا بازگشت.

هوش مصنوعی: وقتی دشمن بزرگ تو تصمیم به جان‌کُشی می‌گیرد، به خاطر این هدف، به تندی و شدت عمل می‌آید و مانند آفتاب درخشان و تند به سمت هدفش می‌تازد.

هوش مصنوعی: جهان مانند زخم عمیقی است که از تیغ دردناک بر جای مانده و همین زخم تمام موجودات را تحت تأثیر قرار داده است. در این میان، تنها نوری که می‌تواند همه چیز را روشن کند، نور آفتاب است که به همه چیز زندگی و گرما می‌بخشد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه! اگر تو من را به گونه‌ای تربیت کنی که از خاک، جوهر خورشید را استخراج کنم،

هوش مصنوعی: این جمله به زیبایی و جذابیت فردی اشاره دارد که به او می‌گویند بلند شو و درخشش و زیبایی‌ات را نشان بده. در اینجا به طور خاص، خیلی از ستارگان و خورشید به زیبایی آن شخص نسبت داده شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر سال ده شعر از ایران برای شما می‌فرستم که نشان‌دهنده‌ی زیبایی و تابش خورشید است.

هوش مصنوعی: این نام در دنیا باقی خواهد ماند، به عنوان نام پادشاه، تا زمانی که آفتاب از این منظر بتابد.

هوش مصنوعی: به خدا گفتم که چنین شعری را نوشته‌ام که در آن، تمام ابیاتش به زیبایی و درخشش آفتاب است.

هوش مصنوعی: اگر خوبان به خاطر شرمندگی‌ شان بر من یاد کنند، بهتر است از صبح امروز چادر آفتاب را بر سر بکشم.

هوش مصنوعی: در زیر سایه لطف و محبت خودم، جایی برایم فراهم کن؛ زیرا من از دوری فلک در گرمای آفتاب، به شدت رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: مشکلی نیست که از سرما و سختی‌های زندگی رنج ببرم، زیرا توجه و محبت تو همچون نور خورشید بر من می‌تابد و این سختی‌ها را کمرنگ می‌کند.

هوش مصنوعی: در میدان زندگی، باید برای خود فضایی بسازی که مانند مهره‌ای در بازی ششدر، زیر نور آفتاب قرار بگیری.

هوش مصنوعی: برای ساماندهی جهان هنوز چه زمانی باید در دریاها و معادن به دنبال گنج‌های زر و گوهر مانند خورشید بود؟

هوش مصنوعی: تا کی ستاره‌ها در آسمان باده‌افشانند و نور خود را به ساغر خورشید می‌ریزند؟

هوش مصنوعی: باد، زینت‌های زیبای تو را بر روی زمین بُرد و به عروس زیبایی‌ات تقدیم کرد، همان‌طور که آفتاب درخشش و زیبایی خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: آسمان از تأثیر تو ضعیف و ناتوان شده است، و در درگاه تو، سر آفتاب را بر خاک گذاشته‌است.