جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من روی تو را سمن نگویم حاشا</p></div>
<div class="m2"><p>سرو قدت از چمن نگویم حاشا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن حقّه یاقوت پر از گوهر را</p></div>
<div class="m2"><p>ای دیده من دهن نگویم حاشا</p></div></div>

شمارهٔ ۵

من روی تو را سمن نگویم حاشا
سرو قدت از چمن نگویم حاشا
آن حقه یاقوت پر از گوهر را
ای دیده من دهن نگویم حاشا

شمارهٔ ۳

شمارهٔ ۴

من روی تو را سمن نگویم حاشا

سرو قدت از چمن نگویم حاشا

آن حقّه یاقوت پر از گوهر را

ای دیده من دهن نگویم حاشا

شمارهٔ ۴

اطلاعات