هوش مصنوعی: بدون دیدن چهره‌ات، در چشمانم خواب و آرامش وجود ندارد. نمی‌دانم چرا عشق تو هیچ پایانی ندارد و همچنان پرخروش و عمیق است.

هوش مصنوعی: دل من از غم عشق تو به هم ریخته است و در این دنیا هیچ چیزی جز درد و رنج برای من باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: در دوران جدایی‌ات، سختی‌ها و مشکلات زندگی مرا به عمق خود کشاند، اما هیچ‌گاه رحمتت را بر حال این دریای طوفانی نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: در تاریکی زلف‌های تو به شدت گرفتارم، ای زیبای من، چون دیگر هیچ نوری از مهتاب به من نمی‌تابد.

هوش مصنوعی: با توجه به اینکه تو محبوب دل‌های غمگین هستی و به من لطف داری، چرا هیچ ناراحتی از دوستانت نداری؟

هوش مصنوعی: مردم چشم مرا، ای نور دیده، در کل جهان چیزی به اندازه‌ی زیبایی ابروهای تو وجود ندارد، دلبندم، که حتی محراب عبادت هم نمی‌تواند با آن رقابت کند.

هوش مصنوعی: در هیچ جایی از باغ، رنگ و زیبایی تو را مانند گل ندیدم و همچنان بوی زلف‌های شب‌رنگ تو به عطر خالص مشک نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: دیشب در خوابم، چهره‌ای همچون خورشید تو به نمایش درآمد. وقتی با راهنمای خواب درباره‌اش صحبت کردم، او پاسخ داد که این خواب از هر تجربه‌ای بهتر است.