هوش مصنوعی: ای گوهر نرمش و ای منبع پاکی، از دوری تو به وصالت روی آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: بر روی بستر اندوه، در آخرین شب جدایی به خواب رفته‌ام، در حالی که یاد تو و یادگاری‌های جدایی هنوز در دل خسته‌ام جا گرفته است.

هوش مصنوعی: وقتی طبیب از درد من مطلع شد، گفت که جز وصل و نزدیکی به معشوق، هیچ دارویی برای تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: عزیزم، لطفاً بر من که بیچاره و نیازی هستم ببخش، چراکه در این جدایی نمی‌توانم به این حالت ادامه دهم.

هوش مصنوعی: اگر به من اعتقاد نداری، به چشمانت نگاه کن که حالت بد و رنگ چهره‌ام را می‌بیند.

هوش مصنوعی: نگاهی به حال و روز جهان بدون تو بینداز؛ رنگش مانند کاه و اشک‌های من چون خونم است.

هوش مصنوعی: چقدر باید خون این دل بی‌نوا را بریزی؟ دیگر بس است، چون گفته شده که خون ما برای تو حلال است.

هوش مصنوعی: معشوقه ما، که باید مونس دل ما باشد، اما بیگانه‌ای است که دل ما را به راحتی می‌شکند و هیچ رحم و محبتی بر دل زخمی و آشنا نمی‌کند.

هوش مصنوعی: در این دنیا، هیچ‌کس جز کسانی که زیر فشار و دشواری قرار دارند، نمی‌پسندد که بیشتر از این بر آنها ظلم و ستم شود. پادشاهانی که ظلم کرده‌اند، توانسته‌اند بر این واقعیت غلبه کنند.