هوش مصنوعی: چمن بدون بلبل و گل برای ما بی‌فایده است، صبحی که در چشم ما شبی مثل شام به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر تو هرگز به یاد من نباشی، پس چرا اشتیاق دیدن تو همیشه در جانم وجود دارد؟

هوش مصنوعی: هرچند که عشق تو باعث شده خون ما به تو حلال باشد، اما در عوض، خواب و خوراک برای ما بی‌معنا و ممنوع است.

هوش مصنوعی: به خاطر درد و رنجی که از فراق تو کشیده‌ام، اشک‌هایم به قدری فراوان شده که همچون خون دل در چشمانم جمع شده است.

هوش مصنوعی: دل بیچاره و درمانده‌ام به خاطر عشق تو مشکلات زیادی را تحمل می‌کند و همیشه در دام زیبایی‌های تو گرفتار است.

هوش مصنوعی: دل خود را به موها و چهره‌ات بسته‌ام، ای عزیزم. به طور یقین می‌دانم که این عشق و شیدایی من ناشی از احساسات خام و ناپخته است.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو مانند خاک زیر پا شدم، ای خورشید من. تنها با یک نظر لطیف از جانب تو، همه‌چیز برای من کامل و ارزشمند می‌شود.

هوش مصنوعی: در این جهان نه پناهی دارم و نه حمایتی، تنها مکانی که دل من آرام می‌گیرد، موهای توست.

هوش مصنوعی: به باغ سرسبز برو، ای گل زیبا، زیرا که در برابر تو درختان چمن قد علم کرده‌اند.