هوش مصنوعی: اگر تمام جهان پر از باغ و بستان باشد، من با چهره‌ای شاداب و زیبا از آن‌ها جدا هستم و به حالت بی‌خیالی زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من زلف او را به مشک تشبیه کردم، او گفت که این شباهت به خاطر خیالاتی است که در ذهن من وجود دارد.

هوش مصنوعی: درد دوری او را نمی‌توانم تحمل کنم، زیرا وجودش برای تنم همچون جان و روشنایی چشمانم است.

هوش مصنوعی: نزدیکی من به تو هیچ دارویی برای دل من نیست، ای دوست؛ درد دل من از دوری تو بیشتر از این است.

هوش مصنوعی: ای دلبر عزیز، در این درد فراق چه جایی برای باغ و گل و greenery وجود دارد؟

هوش مصنوعی: اکنون در باغ وصال تو، ای جان، به جای بلبل شاداب، زاغ غمگینی هستم.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی نشان می‌دهد که بر اثر مشکلات و سختی‌های زندگی، موجودی چون طوطی، که نماد زیبایی و خوشگویی است، به دردسر افتاده و در چنگال کلاغ، که نماد بدی و تلخی است، گرفتار شده است. در واقع، سختی‌ها و شرایط ناپسند زندگی به او آسیب رسانده و او را از حالت طبیعی و شاداب خود دور کرده است.