هوش مصنوعی: ای یار عزیز، از ظلم و آزار خود دست بردار که من به وصالت نمی‌رسم.

هوش مصنوعی: ای پزشک، به حال من رحم کن، زیرا در درد تو، حتی به دوا دسترسی ندارم.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق تو به زمین افتاده‌ام، اما در جدایی‌ات چیزی مانند مومیا برای تسکین دردهایم ندارم.

هوش مصنوعی: با آب و صابون، زخم‌ها و ستم‌ها را می‌شوییم، اما می‌دانم که هیچ چیز نمی‌تواند وفاداری را پاک کند.

هوش مصنوعی: من از معشوقم تنها می‌خواهم که به وصالم برسد، و این موضوع برای من اهمیت بالایی دارد.

هوش مصنوعی: به عمر خود زیاد اعتماد نکن، زیرا هیچ‌کس در این دنیا جاودانه نیست و هیچ‌کس نمی‌تواند تضمین بقای دائمی داشته باشد.

هوش مصنوعی: هرگاه که با زیبایی و محبت روبرو شدی، لحظه‌ای درنگ کن و به آن پاسخ مثبت بده، زیرا در مسیر زندگی ممکن است نیازمندی را ببینی که به یاری تو احتیاج دارد.

هوش مصنوعی: مسلمانان، من از خاک کویت هیچ کمکی نمی‌توانم بکنم، زیرا من هرگز دست به توتیا (یعنی چیزی که در اختیار دیگران قرار دهم) نداده‌ام.

هوش مصنوعی: جهان از خود و ماهیت اصلی‌اش فاصله گرفت زمانی که نزدیک‌ترین فرد، دست بر دامن آن آشنا گذاشت.