هوش مصنوعی: نفرینی که به زیبایی و چهره‌اش می‌بالد، وقتی که با قامت بلندش از کنار باغ می‌گذرد، به قدری جذاب است که همه جا را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که در آغاز صبح نگاهی به قامت او بکند، می‌تواند بفهمد که سرانجامش به خوبی خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی با elegance و لطافت از کنار ما عبور می‌کنی، مانند درخت سرو هستی که در باغ دل ما می‌روید و در روز قیامت، زیبایی تو درخشان‌تر از همیشه خواهد بود.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که این دل بیچاره و نیازمند به خاطر شدت دوری تو در حال سرزنش و شکایت است.

هوش مصنوعی: تو دل مرا از من بردی و به هجرانی که بر من می‌گذرد سپردی؛ اکنون دل بیچاره‌ام از غم تو در افسوس و ندامت است.

هوش مصنوعی: پرنده دل من به زنجیر زلف تو گرفتار شده است، پس از جان او مراقبت کن که اکنون در دام تو افتاده است.

هوش مصنوعی: دل همیشه به چهره‌ی زیبا و صبح‌گاه تو وابسته است، مانند ابرویت که در بند گیسوی دلتنگی‌ات گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: ای ماه مهربان که در آسمان ایستاده‌ای، خورشید شرق از دل و جان بنده‌ات نشأت گرفته است.

هوش مصنوعی: جنس این دنیا به گونه‌ای است که به کسی وفا نمی‌کند، پس بهتر است که دمی را که داری خوب سپری کنی. دنیا طبق خواسته‌های تو خواهد بود، پس از لحظه‌های خوب استفاده کن.