هوش مصنوعی: جانم در غم دوری تو است و قلبم به مشکلات دچار شده است. پرنده دل من که ضعیف است، در دام تو گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: من به زلف‌های تو وابسته‌ام و امیدوارم که آنها را از هم باز نکنی، ای جان! زیرا دیدگان من به خاطر تو به رویت گشوده است.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند سوارکاری است که بر روی بادها در حرکت است، اما من که به نوعی پیاده هستم، نمی‌دانم چگونه می‌توانم با این وضعیت کنار بیایم.

هوش مصنوعی: پیش قامت تو، درخت سرو در باغ به خاطر شرم نشسته است و حالا نگاهی به پای ما بینداز که به حالت ایستاده باقی مانده است.

هوش مصنوعی: دل ناتوان من در دنیای واقعی به گونه‌ای احساس می‌کند که گویی به عشق وجود تو به دنیا آمده‌ام.

هوش مصنوعی: صداقت و خلوص ما نسبت به تو به قدری زیاد است که نمی‌توان آن را اندازه‌گیری کرد. در آن لحظه، مبادا این دل از مسیر خود خارج شود.

هوش مصنوعی: آن دختر با چشم‌های زیبا و بامزه‌اش، مانند کمانی است که از ابروهایش کشیده شده. باید از نگاهش بپرهی، چون وقتی که مست می‌شود، ممکن است خطرناک باشد.

هوش مصنوعی: جز این و آن چیزهایی نمی‌دانم، اما می‌دانم که چشمان شراب‌آلود او شوری و آشفتگی زیادی در دنیا به وجود آورده‌اند.

هوش مصنوعی: هر شب که ماه را می‌بینم، آرزوی دیدن او را دارم و هر روز درد عشقش بر وجودم سنگینی می‌کند.