هوش مصنوعی: وقتی که ماه نو طلوع کرد، تمام دامن کوه پر از لشکری شد که در حال آماده‌باش بودند.

هوش مصنوعی: بیا و شجاعانی را که در جنگ مهارت دارند و شش هزار نفر از دلیران هستند، با خود همراه کن و آماده نبرد شوند.

هوش مصنوعی: او در کوهستان می‌گردد تا ببیند چگونه می‌تواند بر آتش‌بیان حمله کند.

هوش مصنوعی: وقتی به کابل رسید و آن زیبایی را دید، قلبش پر از شگفتی و هیجان شد.

هوش مصنوعی: رفتار شاه آتبین چنان حیرت‌انگیز بود که شیف و شبرنگ را به جلو راند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شخصی به شاه می‌گوید، ای پادشاه، بخت تو تغییر کرده و به نظر می‌رسد که حالا وضعیت بسیار دشواری پیش روی تو قرار دارد. فشاری به تو می‌آید که ممکن است خطرناک باشد.

هوش مصنوعی: از ریشه و ساخت و ساز چیزی حاصل نمی‌شود، همچنان که از ارتفاعات یک کوه بلند نیز نمی‌توان انتظار نفعی داشت؛ زیرا اگر مشکلی از آسمان بر تو نازل شود، این عوامل نمی‌توانند کمکی کنند.

هوش مصنوعی: زمانه مثل آب جاری است و وقتی که تو باید از آن بگذری، پارچه نازک و زیبای دیبا چه کمکی به تو می‌کند؟

هوش مصنوعی: از آن داروی شفابخش چه بهره‌ای می‌برى وقتی که زمانه جان تو را بگیرد؟

هوش مصنوعی: زمان شما بیش از سه روز باقی نمانده است، ای پادشاه، چهره‌ات را روشن کن.

هوش مصنوعی: وقتی سپاه به صورت پیاده به پیش من بیاید، در این زمینه می‌توانم صد راه را در این کنده ایجاد کنم.

هوش مصنوعی: من با خاک و سنگ هم‌نشینم، چون تیغ من به کوه رنگ یاقوت می‌دهد.

هوش مصنوعی: از خون سربازانت ای پادشاه، رنگ لعل (خانه) این همه کوه را می‌سازم.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم بمانم که کسی سالم بماند؛ از ابتدا تو را به زمین می‌اندازم.

هوش مصنوعی: وقتی که کوش آتبین سخنان او را شنید، خندید و به فکر فرو رفت.