هوش مصنوعی: در همان زمان، نویسنده را به پیش می‌خواند و از این داستان چند نکته را با او در میان می‌گذارد.

هوش مصنوعی: وقتی که بر روی پارچه‌های نرم و لطیف گذر کرد، شادی‌ای را به وجود آورد که نوید یک خوشحالی را می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر شاهی که در جهان برتری دارد، همیشه برتر بماند، امیدواریم که دشمنان او از دسترسی به او ناکام بمانند.

هوش مصنوعی: او دارای اندام بلندی است و هر سال بر حریفانش پیروز می‌شود.

هوش مصنوعی: بدان ای شهریار، که این روزگار پر از شگفتی‌ها و عجایب است.

هوش مصنوعی: عزیز من که فرزندم است، دور شده و دل من از دوری‌اش آزار می‌بیند.

هوش مصنوعی: من به خواسته‌ام رسیدم، اما سپاه من از دست او نابود شد.

هوش مصنوعی: او مانند پرنده‌ای نیکوپرواز به سمت دشمنان هجوم می‌آورد و هر یک از آن‌ها را از جای خود می‌برد.

هوش مصنوعی: شخصی معروف از خانواده ما را با نیزه‌ای از فولاد و زخم عمیق به قتل رساند.

هوش مصنوعی: دنیای امروز برای من روشن شده و با پسری آشنا شدم.

هوش مصنوعی: این روزگار به من فرصت دوباره‌ای داده است و حالا همه چیز به نفع کسی که در قدرت است پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: به خاطر بدی‌های این ناشکران، دشمنان را به سختی تنبیه کرده و قدرت شاه دنیا را از آنها گرفته است.

هوش مصنوعی: من هم‌اکنون پیامی به فرمانروای خود فرستادم که سر بریده‌ی آن شخص مشهور را به او نشان دهم.

هوش مصنوعی: آتش‌سوزی به قدری شدید و طاقت‌فرسا بود که گروهی در زیر کوه محبوس شدند و نتوانستند از آنجا خارج شوند.

هوش مصنوعی: نه می‌تواند از اینجا به جایی دیگر برود و نه می‌تواند صدای نیروی دیگری را بشنود.

هوش مصنوعی: از آن زمان به بعد، فرمانروای من بر همه چیز، همان کوه را از زمین بلند می‌کنم.

هوش مصنوعی: من اسیری را به درگاه پادشاه می‌فرستم که در دست دلبر شیرین‌دستم باشد.

هوش مصنوعی: او از آن سپاه، صد نفر از مردان دلیر و شجاع را انتخاب کرد.

هوش مصنوعی: به آنها که یک ساله بودند، وسایل و امکاناتی را دادند، اما در عوض، همان زمان به راهی دشوار و طولانی رفتند.