هوش مصنوعی: مهمانان آن را شنیدند و قبل از اینکه او فکر کند، دلشان به شدت شکسته شد.

هوش مصنوعی: سپس به آسمان نگاه کرد و با صدایی از روی دعا و خواست، به خداوند جهان خطاب کرد.

هوش مصنوعی: اگر چنین نکنی، خوب نیست؛ زیرا با این کار می‌توانی گردن‌کش‌ها را بترسانی.

هوش مصنوعی: ای شاه بزرگ، نباید دل را در حصار و زندانی نگه‌داری که این کار باعث تنگنایی در عالم خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر در یک جمع بزرگ بمانیم یا در یک جمع کوچک، فرقی نمی‌کند. چه در مقام یک خدمتگزار باشیم و چه در مقام یک فرمانروا، ارزش ما به درک و عمل ماست.

هوش مصنوعی: زمانی که مرگ فرا برسد، فاصله بین آن روز و اکنون بسیار کم است. در آن لحظه، فرقی بین بنده و پادشاه وجود ندارد و همه برابرند.

هوش مصنوعی: این شعر به تصویر کشیدن یک سنجش و مشاهده در طبیعت می‌پردازد. در اینجا، یک موجود یا بخصوصی معرفی می‌شود که در جایی دور، در دل جنگل، با چنین ویژگی‌های خاصش، مورد توجه قرار می‌گیرد. به نوعی نشان‌دهنده اثری از زیبایی، شجاعت یا خاص بودن است که در دل طبیعت و در میان شگفتی‌های آن می‌یابد.

هوش مصنوعی: تمامی داستان زندگی او برای من روشن است، هرچند که او نسبتی با من ندارد و از خویشاوندان من نیست.

هوش مصنوعی: اکنون می‌خواهم داستانی را برای شاه بگویم که بسیار بیشتر از آنچه در گذشته گفته شده، است.

هوش مصنوعی: من از خداوند آرزو دارم که اکنون روزگار بر من خوش و نیکو شود.

هوش مصنوعی: در میان این کوه‌ها گشتم و دیگر گمانی از غم نمی‌بینم، چون تو را ندارم، دیگر برای من هیچ انسانی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: امیدوارم بتوانم این آرزو را به دست بیاورم، ای انسان خوش‌نفس.

هوش مصنوعی: زمانی که خداوند به من توجه کند، در این مکان پنهان می‌شوم.

هوش مصنوعی: او این را گفت و سپس، دستی به آسمان بلند کرد و به طرف خداوند رفت و به حالت نماز در kneeling (زانو زدن) نشست.

هوش مصنوعی: او دو چهره را بر زمین گذاشت و به نیایش مشغول شد تا جانش را از دست داد.

هوش مصنوعی: سکندر از سخنان او گیج و متعجب ماند و اشک‌هایش روی گونه‌اش جاری شد.

هوش مصنوعی: آنها در خانه‌ای کوچک نماز را به پا داشتند و درهای آن را بستند.

هوش مصنوعی: آن خانه را مثل یک مخفیگاه ساخته‌اند و او را در خاک دفن کرده‌اند.

هوش مصنوعی: این جهان برای هر کسی به یک شکل است و همه انسان‌ها، چه بزرگ و چه کوچک، در آن جایگاه خود را دارند.

هوش مصنوعی: از آنجا، پادشاه کتاب‌های زیادی آورد و هر یک از آن‌ها را به دیگری نشان می‌داد و نگاه می‌کرد.

هوش مصنوعی: یک نسخه از دفتر با جلدی از پوست آهو به زمین افتاد، وقتی که شاهزاده خسرو به خواندن آن شتاب کرد.