هوش مصنوعی: سردار فرمان داد که قارن بیاید و بر سر پهلوانی که همه سربازانش در اختیار او بودند، بایستد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که قبل از این، تو را هشدار دادم که از راه نادرست دوری کن، زیرا چنین رفتاری زشت و ناپسند است.

هوش مصنوعی: وقتی که او به ثروت و مقام بزرگی دست یافت، ناگهان از ارزش واقعی خود غافل شد و تحت تأثیر قرار گرفت.

هوش مصنوعی: قارن به او گفت که هیچ کس در دنیا چیزی از او، چه در ظاهر و چه در باطن، ندیده است.

هوش مصنوعی: در این مدت کوتاهی که گذرانده‌ایم، هیچ گناهی جز این در حضور پادشاه به یاد نمی‌آید.

هوش مصنوعی: آن دیو زاده بهانه‌سازی می‌کند، همان‌طور که بر مرز و سرزمینم دست دراز کرده و به کار می‌پردازد.

هوش مصنوعی: اگر به حقیقت علاقه‌مندی، باید به صراحت و درستی سخن بگویی، زیرا همه چیز در جهان به نوعی با بهشت و آرامش مرتبط است.

هوش مصنوعی: او به قدری آباد و سرزنده‌اش کرده بود که هرگز جایی به این زیبایی و سرسبزی ندیده بودم.

هوش مصنوعی: زمانی که فکر و اندیشه‌ی پادشاه در دلش باقی بماند، باید آن را در نامه‌ای به درگاه (یا محل حکومت) منتقل کند.

هوش مصنوعی: اگر به سَر کسی رسوایی بیفتد، نیازی به قفل کردن در نیست؛ من با عشق و اراده‌ام، خودم را به او متصل می‌کنم.

هوش مصنوعی: فرمان داد تا پوینده به سوی قارن برود و همه چیز را درباره کم و زیاد به او بگوید.

هوش مصنوعی: چنان که از نویسندگان دربار شاه متوجه شد، قهرمان جنگ بر اثر شنیدن خبری تلخ و ناگوار، دندان‌هایش را به هم فشرد و ناراحتی خود را نشان داد.