هوش مصنوعی: وقتی که از خوردن می به هوش آمد، به سمت شاه رفت و نامش شناخته شده بود و در تلاش بود.

هوش مصنوعی: تخت را بوسید و دست خود را به سمت او دراز کرد و گفت: ای پادشاهی که پرستش کننده خدا هستی.

هوش مصنوعی: روز رفتن به راه، مرا نشان می‌دهد که چه اندازه نیرو و همراهی برای این سفر برگزینم.

هوش مصنوعی: فریدون در افکارش غرق شد و به او گفت: ای دلیر معروف و نامدار.

هوش مصنوعی: در روزی که به سفر می‌روی، باید از اینجا وداع و خداحافظی کنی.

هوش مصنوعی: این روز را به نام فوردین می‌شناسند، پس شاد و پیروز باش و به خوشی و رضایت به زندگی ادامه بده.

هوش مصنوعی: در روز روشنایی که به خواب رفته، مه را رها کن و به سمت باختر برو، همچنان که با شکوه و دین به راه خود ادامه می‌دهی.

هوش مصنوعی: او از صحبت‌های او سرش را بلند کرد و آن ماه و آن روز را به فال و نشانه گرفت.

هوش مصنوعی: مرا گفت که هم شجاعت و هم ایمان دارم و سر من از ماه و ستاره‌های پروین بالاتر است.

هوش مصنوعی: خسرو فرماندهی را فراخواند و به هر کسی که وارد می‌شد، به او پاداش می‌داد.

هوش مصنوعی: وقتی که ماه در آسمان آمد و روز به پایان نزدیک شد، روشنایی روز به خاطر سپاهی که دور شده بود، خاموش گشته و تاریکی حاکم شد.

هوش مصنوعی: بعد از آن، خسرو به دشت رفت و دور و برش، لشکری پر قدرت و بزرگ را دید.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده است که اکنون وقت آن است که از میان لشکر، سیصد هزار سواره‌نظام انتخاب کنی.

هوش مصنوعی: او با افتخار چنین پاسخ داد که ای پادشاه، تو باید به سخنان من توجه کنی.

هوش مصنوعی: تو گفتی که آن سرزمین خوش‌حال و پر رونق نیست و برای به دست آوردن حق و حقوق از آن، نیازی به داشتن نیروی زیاد نیست.

هوش مصنوعی: در سمت باختر، خورشید به اندازه‌ای نیست که بتواند سپاه بزرگی را پرورش دهد.

هوش مصنوعی: وقتی خورشید به خوبی تابش نکند و نورش به اندازه کافی نباشد، نه زمینهای حاصلخیز و کشاورزی باقی می‌ماند، نه ساختمان‌های بزرگ و باشکوه.

هوش مصنوعی: همه چیز سیاهان به خاطر ظلم و ستمی است که بر آن‌ها می‌رود و هر کسی در این کار نقشی دارد.

هوش مصنوعی: مردم از ما دور می‌شوند و هرچه بیشتر از ما فاصله بگیرند، دچار دردسر و ناراحتی بیشتری می‌شوند.

هوش مصنوعی: می‌دانم تو با لشکر می‌روی و من کشورم را ویران می‌کنم مانند سیاهانی که در خطر هستند.

هوش مصنوعی: اگر من با شمشیر و ثروتم از تجاوز و زحمت سیاه‌پوستان به این سرزمین جلوگیری کنم، ...

هوش مصنوعی: همان چیزهایی که از مرز چین به کشور ما آمدند، همان‌ها با من به سرزمین ایران آمدند.

هوش مصنوعی: پسندی است که نزد شاه مطرح شده، او خندید و گفت که غیر از این راهی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: از ایرانیان به او برای جنگ، چهل هزار سوار سرشار از افتخار و با کمالات فرستادند.

هوش مصنوعی: گروهی که از چینیان زنده بودند، اگرچه آزاد بودند اما اگر در اسارت بودند نیز به حال خود راضی بودند.

هوش مصنوعی: ده و دو هزار نفر را با دقت شمردند و به آن‌ها تاج و تخت شهریاری اهدا کردند.

هوش مصنوعی: آدم با تجربه‌ای که در جست‌وجوی حقایق است، می‌گوید که این راز هیچ‌وقت با حقیقت سازگاری ندارد.

هوش مصنوعی: کجا رفت آن کسی که به سمت باختر حرکت کرد؟ او که دندان‌هایش به مانند دندان‌های فیل بود و پسرش هم نزد او بود.

هوش مصنوعی: اولین کسی که به زندان رفت و در آنجا جان سپرد، تنها پسری بود که از او به جای مانده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در دیدن و چهره‌اش نشانه‌هایی از پدرش موجود است، به گونه‌ای که او به پدرش شباهت دارد.

هوش مصنوعی: فریدون او را می‌خواند و می‌گفت که یکی از گرگ‌های قوی و باهوش است.

هوش مصنوعی: وقتی به اوج رسید و خود را بالا کشید، به سمت غرب حرکت کرد و نیروهایش را جمع کرد.

هوش مصنوعی: اما حقیقت این است که او (خود او) کوشید تا به گونه‌ای باشد که کشور چین در حال شور و شوق باشد.

هوش مصنوعی: وقتی شاه به هنگام رفتن، به او گفت که این دلیل و انگیزه‌ای برای لشکرکشی است، اشاره به اهمیت و ضرورت داشتن دلایل قوی در تصمیم‌گیری‌ها دارد.

هوش مصنوعی: به دل من چیزی نمی‌نشیند که می‌ترسم از طرف دشمن آسیبی به من برسد.

هوش مصنوعی: او پاسخ داد که ای پادشاه، نباید به این مسائل در دل خود فکر کنی.

هوش مصنوعی: آشکار است که کسی که می‌داند، در این زمینه کار می‌کند و در عوض، بنده با این مقدار نیرو و قدرت، اقدام می‌کند.

هوش مصنوعی: دل شاه از آن سخن خوشحال شد و آن نظر جدید را پذیرفت.

هوش مصنوعی: سال‌ها پیش، روزی فرمانی صادر شد که از گنج و ثروت به کسانی که نام و نشانی در میان مردان داشتند و زحمت کشیده بودند، اعلام شود.