هوش مصنوعی: پیامی به قباد فرستادند که قدرت و سلطنتی که در آسمان است به تو اعطا شده است.

هوش مصنوعی: باید برای مدتی آرام بگیرم، زیرا سپاه خسته و اسب‌ها نیز ناتوان شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که سپاه از خستگی بهبود یابد، من به رزمگاه می‌آیم و از نبرد دست برنمی‌دارم.

هوش مصنوعی: قباد از پیغام او شگفت زده و حیران شد و گفت که آن فردی که درخشان و بزرگ‌زاده است، چنین گفته است.

هوش مصنوعی: بترسید و سعی کنید از آن تأمل دوری کنید، چون ممکن است که جان شما از چنگ نهنگ نجات یابد.

هوش مصنوعی: به او دستور دادند که پاسخ دهد و سوارکاری با صدای بلند و حیله‌گر آماده شد.

هوش مصنوعی: من در این سه روز، شما را به خودم سپردم؛ حالا در روز چهارم، مثل خورشید در آسمان می‌درخشید.

هوش مصنوعی: زود برو به میدان نبرد و آماده شو، چون مرگ نزدیک می‌شود، خواب نرم و راحت چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: داستانی که روایت می‌شود، برای سه روز و سه شب ادامه داشت و جنگجویان و سربازان در این مدت یک لحظه هم آرام و بی‌تحرک نبودند.

هوش مصنوعی: به دلیل وجود حسد و بدخواهی برخی افراد، خیلی‌ها به جان هم افتاده و با ایجاد مشکلات برای یکدیگر، به دنبال آسیب رساندن هستند.

هوش مصنوعی: او به دقت مراقب چیزی است که از دیگران پنهان کرده و هیچ‌کس در دنیا از راز او خبر ندارد.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید در آسمان طلوع کرد، قباد، فرمانده سپاه، آماده حرکت شد.

هوش مصنوعی: سربازان را کاملاً به زره پوشاند و سپس به سمت محل استقرار لشکر حرکت کرد.

هوش مصنوعی: تبیره فرمانده سپاه را به سوی جنگ فراخواند و او هم به سرعت برای نبرد آماده شد و لشکر را به جلو راند.

هوش مصنوعی: از درخت و چاهی که در آن بود بیرون آمد و به دشمنان پیوست تا در میدان جنگ حاضر شود.

هوش مصنوعی: وقتی لشکر به‌گونه‌ای پیش رفتند که شمشیرها فقط به هدف‌های اصلی و حیاتی می‌رسیدند.

هوش مصنوعی: رمان چینیان مانند تزییناتی زیبا و نرم از سپاه قباد است، همان‌طور که گل و لاله در مقابل باد آسیب‌پذیرند.

هوش مصنوعی: نیروی نظامی پس از آنکه به خوبی عمل کرد، به گونه‌ای بازگشت که هیچ دشمنی در اطرافش وجود نداشت.

هوش مصنوعی: آنها به سرعت و با حالتی خوار و ناامید رفتند و بدون اینکه آسیبی ببینند از آن چاه‌ها گذشتند.

هوش مصنوعی: هر کس از ایرانیان که به دنبال جاه و مقام رفت، در مشکلات و چالش‌ها گرفتار شد.

هوش مصنوعی: مردی که در چاه افتاد، دل‌هایی را به درد آورد و سبب سوگواری گروهی شد.

هوش مصنوعی: وقتی قباد از آن سپاه باخبر شد، هرکدام از آن‌ها به عقب رفتند و گامی به سمت عقب برداشتند.

هوش مصنوعی: پس از آن که آن‌ها را از چاه‌ها بیرون آوردند، همه را در حالی که زار و نالان بودند دیدند.

هوش مصنوعی: گروهی به شدت آسیب‌دیده و گرفتار مشکلاتی هستند و گروهی دیگر در وضعیتی به سر می‌برند که حالشان مانند افرادی مست است و به نوعی نیمه‌جان به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: قباد دلاور وقتی این را دید، گفت که هم‌پیمانان این دیوانه باید در غم و اندوه باشند.

هوش مصنوعی: در اینجا به موضوعی اشاره شده که شخصی با ظاهری خاص و دست‌هایی زیبا و پرمعنا، احساسات و تمایلاتش را به نمایش می‌گذارد. این بیان به گونه‌ای است که نمی‌توان آن را با کلمات توصیف کرد و درک عمیق آن همیشه ممکن نیست. در واقع، چه به زبان بیاوریم و چه بشنویم، عمق احساسات او فراتر از کلام است.

هوش مصنوعی: او در برابر مشکلات و چالش‌هایی که دارد نگران نیست، زیرا در مقابل خطرات و تهدیدات بزرگ‌تری قرار دارد که ذهنش را مشغول کرده است.

هوش مصنوعی: در سپیدی صبح، کسانی که سرکش و سرزنده‌اند را صدا می‌زند و از رفتار زیاد دشمنان دور می‌کند.

هوش مصنوعی: اکنون که زمان جنگ فرا رسیده، ما باید آماده شویم و به میدان برویم، حتی اگر در این نبرد از اسب پیاده باشیم.

هوش مصنوعی: وقتی به دنبال چیزی می‌گردیم و تمام دشت‌ها را جست‌وجو می‌کنیم، ممکن است با یافتن یک چاه، درک درستی از آن چیزی که می‌خواهیم پیدا کنیم، به دست آوریم.

هوش مصنوعی: زمانی که راه این دشت باز شود، من بدون نگرانی از درختان قطع شده و چاه‌های عمیق، عبور می‌کنم.

هوش مصنوعی: ما تمام نیرو و تجهیزات خود را به میدان جنگ می‌آوریم و دنیا را بر روی بداندیشان تنگ می‌کنیم.

هوش مصنوعی: فرمان داد تا سی هزار سوار، به پیاده‌روی پرداخته و راهی را جستجو کنند.

هوش مصنوعی: همهٔ افراد کم‌مرتبه شروع به کار کردند و تمام چاه‌ها را پر کردند.

هوش مصنوعی: لب کنده را برداشت و عرض آن را مشاهده کرد، سپس به عمق نگاه کرد و بالای آن را دید.

هوش مصنوعی: هیچ سپاهی نمی‌تواند از آن سمت بیاید، مگر اینکه صدای لشکر از راه برسد.