هوش مصنوعی: پس از آن، گاهی آتش‌نشان به حضور شاه می‌رفت و گاهی بدون سپاه به کاخ او می‌آمد.

هوش مصنوعی: وقتی که روح تو به خاطر نوشیدن شراب غمگین و دلگیر شده بود، پس از آن به سراغ علم و دانش رفتی و سخن گفتی.

هوش مصنوعی: در میان دو پادشاه، فرع ترجمان به خوبی به دل هر دو نفر نفوذ کرده و در نظرشان مطلوب و پسندیده جلوه کرده است.

هوش مصنوعی: روزی سخن از خدا و دین به میان آمد و طیب، حقیقت را از آتشین پرسید.

هوش مصنوعی: نزدیک به خداوند چگونه است و راه آن را چگونه می‌توان شناخت؟ دانشمند بزرگ چگونه می‌تواند آن را درک کند؟

هوش مصنوعی: یزدان (خداوند) پاسخ داد که او یکی است و هیچ کس جز او جهان را نیافریده است.

هوش مصنوعی: قدرت و روزی دهنده جانوران در حرکت، تحت فرمان او هستند و همگی در خواب و خوراکی به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: پس از اینکه او خبر را شنید، شادمان شد و گفت: امیدوارم که خرد و دانایی تو با جان پاکت همخوانی داشته باشد.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانستی بفهمی ای پادشاه که خالق و ایجادگر وجود دارد؟

هوش مصنوعی: نیاکان ما و شاهان، خود را به عنوان آفریدگان مورد ستایش قرار دادند.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که فرزندی از دو جنس مختلف به وجود آمده‌ام، و به او با افتخار می‌گویم که من خالق او هستم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که روزی برسد که مردم در گروهی به کوه شکایت کنند و آن را بازگو کنند.

هوش مصنوعی: بهتر است که از دانش و علم خود استفاده کنیم تا اینکه تنها به افتخار و نام محبوبان و نیکان گذشته تکیه کنیم.

هوش مصنوعی: این شخص در ساختن کوه‌ها و شهرها نقش داشته و توانسته است به عرش آسمان خویشتن را برساند.

هوش مصنوعی: یک کودک به دنیا آمد که مثل ماه و خورشید زیبا بود، و به یکباره محبت و عشق زیادی به او داده شد.

هوش مصنوعی: چون جانش را در کنار ستم می‌دید، بر چهره‌اش اثر بدی‌های روزگار نمایان شد.

هوش مصنوعی: در دو سالگی، کسی که به دنیا نیامده بود، تمام زندگی را غمگین و در سوگواری به سر برد.

هوش مصنوعی: زمانی که شب و روز با دلهره و درد می‌گذرد، حالت انسان دگرگون شده و ناآرام و پر از اندوه می‌شود.

هوش مصنوعی: روزی فکر و اندیشه‌ای در دل به وجود آمد و دل به راز و مشکلات غمناک مشغول شد.

هوش مصنوعی: من این بچه را خودم به دنیا آوردم و او را از همه چیز باارزش‌تر می‌دانم.

هوش مصنوعی: چرا این کار را ناتمام و ناقص انجام دادم و نتیجه‌اش هم ضعيف و بی‌کیفیت از آب درآمد؟

هوش مصنوعی: چرا باید انسان به خاطر دلیلی که از دیگری ناشی می‌شود، دچار نابودی و مرگ شود؟ آیا بهتر نیست که هر کس به سرنوشت خود برگردد و در مسیر خودش قدم بگذارد؟

هوش مصنوعی: اگر ما تنها خالق هستیم، پس چرا به خواسته‌های قلبی‌مان دسترسی نداریم؟

هوش مصنوعی: آیا خالق ما یکی نیست که در کارهای او ما تنها می‌توانیم به مقدار کمی دسترسی داشته باشیم؟

هوش مصنوعی: وقتی روز می‌شود، یکی از میان مردم به جمع‌ کردن و تشکیل یک گروه علمی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: در ظاهر، رازها را برای آنان آشکار کرد و به آنها فرمان داد که او را پرستش کنند.

هوش مصنوعی: به آنها گفت که از خواب دیشب هیچ اطلاعی ندارم و نه چشمم چیزی دیده و نه گوشم چیزی شنیده است.

هوش مصنوعی: من تا بامداد بی‌وقفه در فکر بوده‌ام و دل را به اندیشه‌های خود فرسوده‌ام.

هوش مصنوعی: هرکس که از ما پاک و با شرافت باشد، نامی نیک و آفریننده بر خود می‌گذارد.

هوش مصنوعی: این نام درست و مناسب برای ما نیست، زیرا از این صحبت‌ها خُرد و عاقلانه خارج است و باعث بی‌تابی می‌شود.

هوش مصنوعی: اکنون من از شما سوالی می‌پرسم و امیدوارم پاسخ کوتاهی به من بدهید.

هوش مصنوعی: اگر این جهان و آفرینش از ما ناشی شده است، پس باید به خواسته و دلخواه خود او چیزی بسازیم.

هوش مصنوعی: شخصی که چهره‌اش زیبا و دلنشین است، بدنی پاک و سالم دارد و همچنین دلیر و باهوش بوده و در نبرد نیز مهارت دارد.

هوش مصنوعی: تو به پیری رسیدی و روزگار تو به حالتی درآمده است که همچون سرنوشت و قدرت الهی، تحت کنترل و نظام خاصی قرار دارد.

هوش مصنوعی: یک کودک از مادر متولد شد و در همان زمان، به طور ناگهانی و به طرز عجیبی از این دنیا و محیط اطرافش دور شد.

هوش مصنوعی: سالیانی گذشت و او از بلای روزهای بد جان سالم به در نبرد و در نهایت مرد.

هوش مصنوعی: دیگری به پیری می‌رسد و با دل شاد و جان باارزش زندگی را ادامه می‌دهد، بی‌آنکه اندوهی آن را آزار دهد.

هوش مصنوعی: اگر این دنیا از ما سرچشمه گرفته باشد، در زندگی هر فرزند خود آرزوهایی را می‌خواهی.

هوش مصنوعی: او را به قدری زیبا و درست آفریده که گویا همانند شاخه شمشاد سرسبز و خوش‌فرم است.

هوش مصنوعی: اگر فرزندی نشانه‌ای از خوب بودن ندارد، چرا باید او را به عنوان آفریدگار یا خالق شناسایی کنیم؟

هوش مصنوعی: من نیز همان کار را کردم که آن خالق، زمین و آسمان را روشن ساخت.

هوش مصنوعی: خداوند به گونه‌ای می‌آفریند که خواسته است؛ نه بر آن چیزی اضافه می‌کند و نه از آن کم می‌کند.

هوش مصنوعی: شما اکنون به من چیزی بگویید و به خرد من راهنمایی کنید تا با آگاهی بیشتری آشنا شوم.

هوش مصنوعی: آفریننده‌ی ما یکی است، اما موجودات و چیزهایی که از او به وجود آمده‌اند، بسیارند و او در عین حال از آن‌ها کمتر است.

هوش مصنوعی: خورشید و ماه به خاطر این گفته، از حرف‌های بی‌فایده خسته شدند و به سوی دیگری رفتند.

هوش مصنوعی: سپاه بسلا از آن روز دوباره به سوی خدای یگانه و بی‌همتا بازگشتند.

هوش مصنوعی: پدران ما مردان خوبی بودند که خداوند پاک را شناختند.

هوش مصنوعی: اکنون چهار هزار سال است که ما به پرستش خداوند مشغولیم و از این دوران زندگی می‌کنیم.

هوش مصنوعی: خوب گفتی ای پادشاه، حالا آتـبـین چه نظری در مورد این آب و هوا و زمین داری؟

هوش مصنوعی: این همان خورشید و ماهی است که با زیبایی خود در آسمان در حال درخشش و حرکت هستند.

هوش مصنوعی: او پاسخ داد که همه آن‌ها نشانه‌هایی از وجود خداوند هستند.

هوش مصنوعی: پرگار دنیا به این شکل عمل می‌کند که ما را در مسیر خود راهنمایی کند، همان‌طور که پرگار ما را به قضاوت و هدایت در کارهایمان می‌کشاند.

هوش مصنوعی: ما را مانند مادری که فرزندش را بزرگ می‌کند، در گذر سال‌ها و ماه‌ها پرورش دادند و به ما توجه کردند.

هوش مصنوعی: در مورد مسائل دین، چگونه می‌توانی با او سخن بگویی؟ باید بهترین و ارزشمندترین پیامبران را انتخاب کنی.

هوش مصنوعی: بدان که به طور قطع اگر این کتاب‌ها از آسمان نازل شده است، بدون شک در آن‌ها حقیقتی نهفته است.

هوش مصنوعی: از جهنم چه نشانه‌ای داری و از بهشت چه پاداشی به خاطر اعمال خوب و بد خود؟

هوش مصنوعی: او چنین پاسخ داد که من از این خبر اطلاعی ندارم، تو به خوبی به تصمیم خوشبختی آگاه هستی.

هوش مصنوعی: به من بگو تا بیدار شوم و از مسائل دین آگاه‌تر شوم.

هوش مصنوعی: از چیزی که برای من خوشایند است، بیاموزم و ناچار به آن گرایش پیدا کنم.

هوش مصنوعی: هر دانشی را آموخت، اما از دانشی آتشین نیز کمی یاد گرفت تا اینکه به پاکی برسد.

هوش مصنوعی: شاه آنقدر از علم و دانش خوشحال شد که انگار نتیجه‌ای پاک و بدون گناه از درونش آزاد شده است.

هوش مصنوعی: دلش از خوشحالی مثل آتش می‌درخشد و هر لحظه با محبت و مهربانی به او رفتار می‌کند.

هوش مصنوعی: دل آگاه به یاد روزهای گذشته متوجه شد که از آنها شرمنده است و به خاطر یادگیری و تجربه‌هایی که در آنها کسب کرده، احساس خجالت می‌کند.

هوش مصنوعی: از خداوند درخواست پوزش کرد و در دل شب به نیایش دو لبی مشغول شد.