هوش مصنوعی: چه شد که سخنان پر از فریب و سحر و جادو تو، دیگر به ما نمی‌رسد؟ و چه شد که لطف و محبت تو از حدود و اندازه خود فراتر نرفته است؟

هوش مصنوعی: با آن همه قول‌هایی که به من دادی، حالا غاز تو کجاست و بوقلمون تو چه به روزی افتاده است؟

هوش مصنوعی: ایرج از خراسان درخواست جنگ و مبارزه کرد و این موضوع باعث شده که در من آرزو و طمعی تازه به‌وجود بیاید.

هوش مصنوعی: کسی که غافل است، نمی‌داند که غاز و بوقلمون نمی‌توانند با هم پرواز کنند، چون جوجه‌ها و دانه‌های‌شان متفاوت است.

هوش مصنوعی: متأسفانه، جایز نیست که به وعده‌ات عمل نکنی و با شعر من به راحتی کنار بیایی.

هوش مصنوعی: اگر هزاران بوقلمون داشته باشی، اما از دادن یک بوقلمون امتناع کنی، نشان‌دهنده‌ی بخل و خودخواهی‌ات است.

هوش مصنوعی: ای کسی که سزاوار است به تو بگویم، اگر شهباز تو طوطی باشد، قلم تو همچون شکر شیرین است.

هوش مصنوعی: من هرگز حاضر نیستم تمام عمرم را به خاطر تو از خودم بگذرم و ارزش خودم را پایین بیاورم.

هوش مصنوعی: به یاد بیاور که تو وعده‌ای به من داده‌ای، و اکنون آن وعده را فراموش نکن.

هوش مصنوعی: از تمام ثروت و دارایی‌های وکیل آباد، حتی یک غاز هم به من نمی‌گذاری، ای بی‌شرم.