هوش مصنوعی: روز به پایان رسیده و شبِ غم‌انگیزی آغاز شده است. من تا صبح در فکر آن زلفی هستم که مانند زنجیری مرا به خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: دیگران در حال خوشی و در آغوش محبوبشان خوابیده‌اند، اما آنکه بیدار است هر شب مانند مرغی که صبح زود می‌خواند، در تنهایی و غم به سر می‌برد و من هم همین‌طور.

هوش مصنوعی: گفته بودم که در عشق تو زودتر فدای عشق تو می‌شوم، اما حالا هر وقت که زنده هستم، بهانه‌ای برای تأخیر در این کار دارم.

هوش مصنوعی: شیخ در حال آماده‌سازی ابزار عبادت خود مانند تسبیح، سجاده و مهر است تا ببیند چه پیش خواهد آمد. آیا این کار او نشانه‌ای از حقیقت است یا تنها دام فریبی است که کشیده شده؟

هوش مصنوعی: پس از این، درباریان و زندگی در کنار شاهان برایم لذت‌بخش نیست و ترجیح می‌دهم در تنهایی و دوری از تجملات، به خدمت پیر و دانایی مشغول شوم.

هوش مصنوعی: با چنین بانوی زیبایی که همچون غزالی فریبنده و جذاب است، درگیر شدن و دست در دست او گذاشتن، مانند آن است که با قوّت و قدرت شیر بازی کنی، و من در این بازی هستم.

هوش مصنوعی: هر کسی در تلاش است تا راهی برای رهایی از مشکلات و سختی‌هایش پیدا کند، و من هم همواره در فکر این هستم که چگونه به او کمک کنم و در کنار او باشم.

هوش مصنوعی: تلاش برای جلوگیری از کار نکن، ای دلسوز، زیرا در نهایت به مقصد خود می‌رسم یا به محبوبم خواهم رسید یا به سرنوشت خود.

هوش مصنوعی: از شب تا صبح، برای نوشتن کمی از احساسات و دردهای ناشی از اشتیاق، تمام وسایل نوشتن در دسترس من است و من آماده‌ام.

هوش مصنوعی: من به دنبال پادشاهی هستم که بتواند با قاطعیت در مقابل دشمنان سرزمین، عدالت را برقرار کند و او باور داشته باشد که برای حل و فصل این مسائل باید از شمشیر استفاده کرد.

هوش مصنوعی: در نظام اداره کشور و ترویج عشق، هر کسی بتواند افتخار و سربلندی به ارمغان بیاورد، همانند یک فرمانده یا رهبر است و من نیز در این مسیر حضور دارم.

هوش مصنوعی: خواجه اعظم نظام السلطنه، شخصیتی است که به خاطر خدماتش در جامعه به قدری مورد احترام و توجه قرار گرفته که حتی افرادی که بر زمین و آسمان ناز می‌کنند، از او واهمه دارند و به او احترام می‌گذارند. به عبارتی، شخصیت او آنچنان قوی و با منزلت است که دیگران نسبت به او حس ابراز ارادت و احترام دارند.

هوش مصنوعی: در حضور استاد هنر، اگر در دو یا چند بیت از این شعر به قافیه رعایت نکرده باشم، باید اعتراف کنم که قصور از من است.