هوش مصنوعی: قمر کسی نیست که یادش را از دل عاشق ببرد، بلکه یاد آن گلی است که باد نمی‌تواند آن را از دست بدهد.

هوش مصنوعی: در آسمان مخلوقی نمایان بود که در پیشگاه خداوندی بزرگ و محترم قرار داشت، و فضای آسمانی برای او سرسبز و آزاد به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: زمانی که خداوند جهان را به این شیوه و شکل آفرید، با دقت بسیار و به‌خوبی توجه کرد، اما از آنچه که آفرید، راضی نشد.

هوش مصنوعی: چیزی را دید که دلش را ناراحت کرد و چون در آن چیز خبری از محبت و جذابیت نیافت، دلش از قمر جدا شد و او را رها کرد.

هوش مصنوعی: خداوند زیبایی‌های شگفت‌انگیزی را به او عطا کرده است، اما همان زیبایی که به او داده شده، خود به تنهایی کافی و البته زیباست.

هوش مصنوعی: او تمام رفتارهای ناپسند را از او گرفت و جای آن، همه‌ی ویژگی‌های خوب و اخلاقی را به او بخشید.

هوش مصنوعی: اگر کسی به باغی برود که در آن شمشاد و سوسن وجود دارد، همه گل‌ها و درختان آنجا به او احترام می‌گذارند و او را می‌ستایند.

هوش مصنوعی: بلبل به خاطر زیبایی صدای او آنقدر شگفت‌زده و غبطه‌خور است که اگر بخواهد، برای نشان دادن احساسش، گلو خودش را پاره می‌کند. اما در واقع، این همه فریاد و ناله او به چه دلیلی است؟