هوش مصنوعی: ای چشمان سیاه، چه چیزی را با این دیده‌ی گناه آمیز می‌بینی؟ وقتی که به نگاه تو خیره می‌شوم، چشمانت همچون شب تاریک می‌شوند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در کوچه با دیگری روبرو شود، ناگزیر همه نگاه‌ها به چهره آن‌ها جلب می‌شود، خواه خودشان بخواهند یا نخواهند.

هوش مصنوعی: در برابر تو، من بی‌گناه تنها همین چشم‌های خودم هستند و چشم‌های دیگران هیچ قصوری ندارند.

هوش مصنوعی: اگر تو به عنوان یک فرد مسئول و تحت تأثیر قوانین و مقررات، من را خطاکار می‌دانی، باید این‌طور به من نگاه کنی.

هوش مصنوعی: از تو خواهش دارم که درگاه خود را بگشایی و مرا برای پاسخگویی به سوالاتم بررسی کنی. می‌خواهم حقیقت را دریابم و در این راه از تو کمک بگیرم.

هوش مصنوعی: دست‌هایم را با کمربند شمشیر تو محکم ببند تا نتوانم از غیر تو دور شوم و از راه تو منحرف گردم.

هوش مصنوعی: سازم تحت نظر خودت است و من به زندان این تاریکی افتاده‌ام. در پیچ و خم آن موی دوتا، به شدت گرفتار شدم.

هوش مصنوعی: بر تنم لباسی بپوش که دزدان می‌پوشند، به خاطر گناهی که کردم و نگاهی که به سرقت داشتم.

هوش مصنوعی: دزدان در گروه‌های دو نفره و چهار نفره به دنبال صاف کردن خیابان‌ها و پاک کردن مسیرها هستند.

هوش مصنوعی: لطفاً هیچ کجا از من دور نشو، زیرا امید فرار من ناگهان از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: باید اینگونه باشد که حتی اگر به دنبال آزادی باشم، هرگز از آزادی خود سخن نگویم.

هوش مصنوعی: من برای دوستی‌ام با تو، هیچ مدرکی نداشتم که کسی بشنود و داستان عشق‌ام را به او بگوید.

هوش مصنوعی: عشق و محبت تو، نشانه‌ای عمیق بر پیشانی‌ام به جا گذاشته است و این نشان، نه تنها خاص من است بلکه افراد دیگر چنین نشانه‌ای ندارند.

هوش مصنوعی: من فهمیدم که تو را در قلبم دارم، اما چه کسی بود که من را از احساسات درونم باخبر کرد؟

هوش مصنوعی: خوب متوجه شده‌ای که عاشق شدن بخشی از زندگی من است و این احساس به من به ارث رسیده است از پدرم.

هوش مصنوعی: بی‌دلیل از خود ناراحت نشو، بی‌تابی نکن و حرف زشت نزن. زیرا کسی مانند من که برای تو دل‌سوزی کند، پیدا نخواهد شد.

هوش مصنوعی: زمانی که تو برای من ابرو کج می‌کنی، ناگهان احساس می‌کنم که چه کار اشتباهی صورت گرفته است. حالا تو با چشمان سفیدت برو، و ای چشمان سیاه، چه بی‌دلیل این اشتباه پیش آمد!

هوش مصنوعی: کی به تو گفته که در کوچه به من سلام نکنی؟ کی گفته که باید با من همراه نشوی؟

هوش مصنوعی: اگر کسی به تو بگوید از من دور شو و با دیگری باش، باید بدان که این فرد می‌خواهد تو را از یک مشکل خارج کند ولی در واقع تو را به دردسر بزرگ‌تری می‌اندازد.

هوش مصنوعی: دوست تو به تو یاد داد که چطور به نفع خودت عمل کنی، به خدا قسم از دست این دوستت فرار می‌کنم و پناهی می‌جویم.

هوش مصنوعی: جز من کیست که در دل به خاطر تو غم دارد و جز من کیست که به واقع از دل برای تو آه می‌کشد؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز من نیست که اگر شهر پر از زیبایی‌ها باشد، تنها به یاد تو خواهد بود و به دیگری توجه نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: چه کسی مانند من می‌تواند استاد باشد وقتی که می‌داند خداوند چه هنری در آفرینش تو به کار برده است؟

هوش مصنوعی: کیست جز من که یک انسان آزاد و با استعداد، به تو نزدیک می‌شود و در پایان ماه، دستاورد خود را به تو می‌آورد؟

هوش مصنوعی: پیری را با زحمت و دشواری گذرانده‌ام، اما تو جوانی را در راحتی و آسایش سپری کردی.

هوش مصنوعی: اگر او تنها سر و پایش برهنه بماند، برای تو کلاه و کفش را با دقت و ارزش تهیه می‌کند.

هوش مصنوعی: من همان چهره‌ی زیبای تو را دارم و می‌خواهم به تو اطمینان بدهم که در من هیچ نیروی حوس و شهوتی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به خاطر تو به باغ ملی می‌روم و به سراغ مقبره نادرشاه می‌روم.

هوش مصنوعی: من آماده‌ام که برای تو هر سختی را تحمل کنم و اگر لازم باشد با سینه‌ام به کوه‌سنگی بزنم، زیرا این کار ارزشمندتر از ایستادن در مسیر توست.

هوش مصنوعی: اگر امروز بخواهی می‌توانی به من بی‌محلی کنی، اما در نهایت تو همان کسی خواهی بود که آرامش و دل‌خوشی من را به ارمغان می‌آوری، خواسته یا ناخواسته.

هوش مصنوعی: من حاضر هستم که در کنار تو، در دکهٔ فروشندهٔ پالوده، پالوده بخورم، حتی اگر با شاه هم نخورده باشم.

هوش مصنوعی: بیا با کالسکه برویم تا به باغستان گل‌های خطمی برسیم. هر روز چه کار کنم که در این شهر جز این گردشگاه چیزی برای تفریح و خوشگذرانی وجود ندارد؟

هوش مصنوعی: اگر پدر علم و پیشوای تاجران راه را به تو نشان دهد، می‌توانی با آسودگی یک شب را در چاه جدیدی سپری کنی.

هوش مصنوعی: می‌بینی که خودت به سمت من می‌آیی با رغبت، هرچند امروز با بی‌میلی از کنار من می‌گذری.

هوش مصنوعی: می‌بینی که هماهنگی و توافق میان من و تو از بین رفته است، مثل اینکه صدایی نامناسب بر سر مسئله‌ای ایجاد شده باشد.

هوش مصنوعی: امروز را غنیمت بشمار و محبت افرادی که به تو خیر رسانده‌اند را درک کن. من نمی‌دانم در آینده چه خواهد شد، اما حسرت‌بار است اگر قدر لحظات را ندانیم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی ببینی که تو هم مانند فلان‌الدوله در زوایای صورتت چه زیبایی‌هایی داری، باید به دقت به آن ناز و لطافت که شبیه به ماه است، نگاه کنی.

هوش مصنوعی: بی شک باید در دل محبت را جای دهی و در پیشت با کمال ادب و احترام بوسه‌های مکرر را بشماریم، آغاز از یک تا پنجاه.

هوش مصنوعی: به جایی نرو، نافرمانی نکن، ایرج، رفتار کن که چاکرانت را بهتر از این نگهداری کنی.

هوش مصنوعی: گاهی از من احوال بپرس وقتی به در می‌رسی، و گاهی هم از لطف من غافل نشو و مرا در مسیر نگاه کن.

هوش مصنوعی: نه من مثل تو معشوقی دارم و نه تو مانند من عاشقی، هر دو به وضوح می‌دانیم که فقط شبیه به هم هستیم.

هوش مصنوعی: اگر به دریا بروی، در دل آن می‌توانی به عمق‌ها و اسرار پنهان دست یابی، یا اگر در یک زیپلن باشی، می‌توانی به بالای ماه سفر کنی.

هوش مصنوعی: اگر در مکان مقدس و بی‌نظیری پناه بگیری، در نهایت چیزی که برای من است، به من خواهد رسید، ان‌شاءالله.