هوش مصنوعی: دانشی که تو به دست می‌آوری، هیچ آرزوی خاصی نمی‌طلبد و در واقع، کسی که در آن راه قدم می‌گذارد، به خودی خود بی‌هدف و سرگردان نیست.

هوش مصنوعی: انسانی که به عمق وجود خود نظر می‌کند، می‌تواند تأثیر زندگی و دنیای اطراف را احساس کند. او از درد و رنج زندگی آگاهی دارد و این آگاهی خود لذت و شوری برای او به ارمغان می‌آورد. بدون این آگاهی و احساس، زندگی خالی از لذت و معنا خواهد بود.

هوش مصنوعی: عشق او هرچند مرا بی‌قرار و سرگردان کرده، اما آن حسرت و دردی که در دل دارم، مانند دردی که یکی از موجودات آبزی احساس کند، اصلاً وجود ندارد.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم از چهره زیبای او چشم بردارم، اما آن معشوقة بی‌خبر از حال من، از دیدن من بی‌بهره است.

هوش مصنوعی: اقبال تلاش می‌کند در جهان موفق شود و به حقیقتی پی ببرد که درویش، با لباس و کلاه خاصی، وجود ندارد.