هوش مصنوعی: از این گنبد محصور، راهی پیدا کرده‌ام که فراتر از فکر و اندیشه رفته و در سحرگاهان لذتی شیرین را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای شاهین که در باغ نشسته‌ای، از این می‌ترسم که مبادا هوای او باعث شود پروازت کوتاه بماند.

هوش مصنوعی: به خاطر وجود گرد و غبار، زندگی در اینجا راحت نیست. صبحگاه زود، در کنار پیچ جاده و نشستن بر سر راه مشکلی به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: از جوی کهکشان عبور کن و از نیل آسمان بگذر، حتی اگر دل در خانهٔ ماه زندگی کند، باید از آن جا بیرون بیاید و بمیرد.

هوش مصنوعی: اگر آن برق، که نشانگر قدرت و عظمت است، در دل او فروکش کند و خالی شود، به نظر من کوه سینا هم به اندازه پر کاهی ارزش نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توان آداب و رسوم مهمانی را رعایت کرد در حالی که ما شهیدان، در آتش عشق سوخته‌ایم و دیگر چیزی از ما نمانده است که به آن بپردازیم؟

هوش مصنوعی: بعد از من، همه شعرهایم را خواهند خواند و متوجه خواهند شد که یک مرد با آگاهی، دنیایی را تغییر داده است.