هوش مصنوعی: از سلطان می‌خواهم که نگاهی به من بیندازد، زیرا من مسلمانم و نمی‌خواهم که از گل بسازند.

هوش مصنوعی: دل بی‌نیاز من که در سینه‌ام است، به گدا همانند یک پادشاه رفتار می‌کند و او را دریابید.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از آسمان به روی گل لالهٔ من بریزد، به آن برگ گیاهی خواهد رسید.

هوش مصنوعی: وقتی که ستاره‌های پروین غروب می‌کنند، به یاد نور و روشنی خورشید و ماه می‌افتم و ذهنم درگیر این فکر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر آفتابی به سمت من بیاید، با شوخی او را از مسیرش منحرف می‌کنم.

هوش مصنوعی: به زیبایی و حرارتی که ذات انسان به او می‌دهد، در هنگامی که عصبانی است مانند آذرخش در دل ابرهای تیره می‌درخشد.

هوش مصنوعی: من نحوه زندگی و رفتار سلطنت‌ها را می‌دانم؛ در حالی که افرادی نادان مانند خران در بالای بام‌ها قرار دارند و افرادی با استعداد و شایسته مثل یوسف به درون چاه‌ها افتاده‌اند.