هوش مصنوعی: تو نشانه جوانی و شکوه زندگی هستی و جلوه‌ات به بهترین شکل، تفسیر خواب‌های زندگی ماست.

هوش مصنوعی: ای زمین، تو به خاطر جایگاه ارزشمندت در آسمان، از بلندی و عظمت ویژه‌ای برخورداری.

هوش مصنوعی: روشنی شش سو از تابش چهره توست که بر ترک و تاجیک و عرب و هندو می‌تابد.

هوش مصنوعی: وجود تو، سبب اعتبار و معنا بخشیدن به این جهان است و در واقع، نیاز و فقر تو، بستر اصلی این کائنات را تشکیل می‌دهد.

هوش مصنوعی: تو در زندگی، مانند شمعی روشنایی بخشیدی و به بندگان آموزش دادی چگونه زندگی کنند و اصول را بیاموزند.

هوش مصنوعی: بدون تو، از ویرانی‌ها و مشکلاتی که ایجاد می‌شود، خجالت‌زده‌ام. در این دنیا که مملو از آب و خاک است، حالتی اسفناک دارم.

هوش مصنوعی: به محض اینکه تو وارد شدی، شعله‌ای از وجود تو به پا شد که توده‌های خاک را به انسان تبدیل کرد.

هوش مصنوعی: قطره‌ای از نور خورشید و نور ماه به زمین رسید و متوجه قدرت و عظمت خود شد.

هوش مصنوعی: وقتی نگاه تو به من افتاد، تمام هستی و وجودم تغییر کرده و محبت تو برایم از هر چیزی ارزشمندتر شده است.

هوش مصنوعی: عشق در وجود من شعله‌ای افروخته است و امیدوارم فرصتی به وجود بیاید، زیرا جانم در این آتش در حال سوختن است.

هوش مصنوعی: صدایی غمگین و دلbroken مانند نی، نشانهٔ احساسات من است و مانند یک چراغ، در دل ویرانی من روشنی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: پنهان کردن غم‌ها سخت است و در دل نگه داشتن شادی‌ها نیز کار آسانی نیست.

هوش مصنوعی: مسلمان از رحمت و هدایت پیامبر فاصله گرفت و دیگر مانند گذشته به اصول دین خود پایبند نیست. در نتیجه، کعبه که به عنوان مقدس‌ترین مکان شناخته می‌شد، به محلی تبدیل شده که در آن به بت‌پرستی مشغول‌اند.

هوش مصنوعی: هر یک از الله‌ها و بت‌های مختلف در دل و فکر مردم جایگاهی دارند و هر کدام از آن‌ها یک بت را در آغوش گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: شیخ ما از برهمن (پروسته هندو) کافرتر است، زیرا او معبودی به نام سومنات را در سر دارد. به این معناست که شیخ به لحاظ باورهایش از برهمن هم دورتر و بی‌اعتقادتر است، چرا که برهمن معبودی را در ذهن دارد اما شیخ در ایمان خود دچار تردید است.

هوش مصنوعی: تو لباس وجودت را از عربی برچیده‌ای و در باغستان عجم به خواب رفته‌ای.

هوش مصنوعی: تنش در سرمای برف مدیترانه‌ای، اعضای او بی‌یار و سردتر از اشک‌هایش، مانند می‌خوش طعم اوست.

هوش مصنوعی: تو همچون کافر از مرگ می‌ترسی، در حالی که دل‌ت خالی از زندگی است.

هوش مصنوعی: من جسدش را از پیش پزشکان برداشته‌ام و در حضور پیامبر آورده‌ام.

هوش مصنوعی: مردی که از آب حیات بی‌بهره بود، به او گفتم که سری از رازهای قرآن را روایت کنم.

هوش مصنوعی: داستانی را از دوستانم در منطقه نجد نقل کردم و طراوتی از باغ‌های آنجا برایتان آوردم.

هوش مصنوعی: در جمع دوستان، شعله‌ای از شمع روشن کردم و به مردم راه و راز زندگی را یاد دادم.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که جاذبه و جذابیت فرهنگ غرب بر ما تأثیر گذاشته و این فرهنگ به شدت ما را تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: ای بصیرت، تو پوششی بخشنده‌ای و من نیز مانند جستجویی در نغمه‌ها و آوازها، امید دارم که تو به من نیز محبت و بخشش کنی.

هوش مصنوعی: خوشبختی و درک درست از حق را به فردی که دچار اشتباه فکری است عطا کن، چرا که او ارزش واقعی خود را نمی‌شناسد.

هوش مصنوعی: اگر دل من مثل یک آینه بدون هیچ ارزشی است، یا اگر حرف‌هایم جز آنچه در قرآن نهفته است، چیز دیگری باشد.

هوش مصنوعی: تو ای روشنی‌بخش صبحگاهانِ زمان‌ها و دوران‌ها، چشمانت توانایی دیدن رازهای دل‌ها را دارند.

هوش مصنوعی: ای کاش درد و رازهای درونم را بیان کنم و این خیابان پر از مشکلات و ناامیدی را از خاری که در دلم نشسته پاک کنم.

هوش مصنوعی: زندگی‌ام را با محبت و توجه به اهل این سرزمین پر کن و از ناپسندی‌ها و بدی‌ها آنها را محافظت کن.

هوش مصنوعی: مزروع سبز من را خراب نکن، از باران‌های نیسان بهره‌برداری نکن.

هوش مصنوعی: باده را در انگور خشک کن تا زهر را در می کافور من بریزی.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، مرا رسوا و خوار کن و از نعمت بوسهٔ پای خودم محروم مگذار.

هوش مصنوعی: اگر در رازهای قرآن با مسلمانان گفتگو کرده‌ام، اگرچه ممکن است متفاوت به نظر برسد، اما حقیقت را بیان کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر کسی به خاطر مهربانی‌های تو، از نظر جایگاه و ارزش در جامعه کم‌ارزش باشد، تنها یک دعا از تو برای من کافی است تا پاداشی برای کلماتی که گفتم به دست آورم.

هوش مصنوعی: بگو پیش خداوند بزرگ که عشق من با عملم همراه شود و در آغوش هم قرار بگیرند.

هوش مصنوعی: خوشبختی و شادی به جان تو داده شده و بهره‌ای از علم و دانش دینی به تو ارزانی شده است.

هوش مصنوعی: در عمل، مرا به صورت ماندگار و پایدار درآور و آب نیسانم را به جواهر و گوهری گرانبها تبدیل کن.

هوش مصنوعی: من وجودم را در این دنیا تقدیم کرده‌ام و تنها آرزوی دیگری در دل ندارم.

هوش مصنوعی: دل من در سینه‌ام آرام است و از صبح زندگی‌ام، این دل با من بوده و رازدار من است.

هوش مصنوعی: از پدر آموختم و به نام تو دلگرمی گرفتم، و آرزویم را به شعله‌ای روشن تبدیل کردم.

هوش مصنوعی: تا آسمان زمان بیشتری به من بدهد، در بازی زندگی مرا دوباره به چالش بکشید.

هوش مصنوعی: آرزوهای من با گذشت زمان جوان‌تر و تازه‌تر می‌شوند، در حالی که این نوشیدنی گران‌بها هر روز ارزش بیشتری پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: در زیر زمین، آرزویی ارزشمند دارم و در تاریکی شب، تنها نور من همین ستاره است.

هوش مصنوعی: مدتی با گل‌های لاله دوست بودم و عشق را با افرادی که موهای فر دارند، از دست دادم.

هوش مصنوعی: من نوشیدنی‌ها را با چهره‌های زیبا نوشیدم و به چراغ خوشبختی و آرامش خود، دست یازیدم.

هوش مصنوعی: درخشش‌های نوری در دور و برم می‌رقصند و دزدان، احساسات و آرزوهایم را از من ربودند.

هوش مصنوعی: این شرابی که در وجود من است، از من نریخته و ثروت و زیبایی هم از من جدا نشده است.

هوش مصنوعی: عقل من مانند آزر، پدر ابراهیم، به خود زنجیری زده است و تصویر او در سرزمین وجود من جا گرفته است.

هوش مصنوعی: سال‌ها درگیر یک شک و تردید بودم که به خاطر بی‌احساسی‌ام از بین نمی‌رفت.

هوش مصنوعی: حرفی از دانش مطمئن، نانوشته‌ای در دنیای اندیشه و عقلانیت باقی مانده است.

هوش مصنوعی: سایه‌ام به خاطر نبود نور حقیقت است و شبم به دلیل غیبت روشنایی صبحگاه.

هوش مصنوعی: این خواسته و آرزو در دل من پنهان مانده و مانند جواهری در صدف، نهفته و پوشیده است.

هوش مصنوعی: در نهایت، از چشمانم اشک‌ها ریخت و در درونم آهنگ‌ها و احساسات جدیدی به وجود آورد.

هوش مصنوعی: ای دل و جانم تنها به یاد توست، اگر تو بخواهی، با عشق و احترام بر لبانش می‌آورم.

هوش مصنوعی: زندگی بدون اقدام و عمل ارزش چندانی ندارد، بنابراین این آرزو برای من مناسب نیست.

هوش مصنوعی: من از ابراز احساساتم خجالت می‌کشم، اما محبت تو به من جرات می‌دهد.

هوش مصنوعی: رحمت تو به جهانیان نگاهی لطیف و مهربان دارد و آرزو دارم که در سرزمین حجاز (مکه و مدینه) به سر برم و از آن فضا بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: انسان مسلمان از هر چیزی غیر از خدا بیگانه است، تا کجا باید به بت‌خانه‌ها وابسته باشد؟

هوش مصنوعی: چقدر تأسف‌بار است که روزگار به پایان او نزدیک می‌شود و کسی نمی‌تواند جسم او را مدت طولانی در کنار خود نگه‌دارد.

هوش مصنوعی: اگر از در تو پیکر من برود، وای به حال امروز من، اما خوشا به حال فردای من.

هوش مصنوعی: شهر خوشحالی است که تو در آن حضور داشتی، ای خاک شگفت‌انگیز که در آن آرامش یافته‌ای.

هوش مصنوعی: محل سکونت محبوبم و شهر پادشاه من، در نظر عاشق، عشق به وطن از همه چیز مهم‌تر است.

هوش مصنوعی: من به مانند یک ستاره هستم که با دیدی روشن در خوابگاه یا آرامشی در سایهٔ دیواری قرار دارم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دل بی‌تاب من آرام بگیرد، ارتباطی بین من و نوسانات روحم برقرار خواهد شد.

هوش مصنوعی: به آسمان می‌گویم که آرامش مرا ببین؛ نگاهی به آغاز و پایانم بینداز.