هوش مصنوعی: هر فردی در ارتباط با جامعه خود به رحمت و محبت نیاز دارد و ویژگی‌های برتر او از هویت جمعی و فرهنگی‌ای که به آن تعلق دارد ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر می‌توانی با گروه دوستانت همراه باش و به شادابی و نشاط جمعیت آزادی‌خواهان کمک کن.

هوش مصنوعی: به خودت محافظت کن و از نصیحت‌های بهترین انسان‌ها پیروی کن، زیرا شیطان همیشه از جمع دورتر است.

هوش مصنوعی: هر فرد و هر ملت به نوعی بازتاب یکدیگر هستند، همانطور که رشته و گوهر در کهکشان و ستاره‌ها به هم مرتبط‌اند.

هوش مصنوعی: فرد به خاطر ملت ارزش و احترام می‌گیرد و ملت نیز از طریق افراد، نظم و نظام خود را به دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: انسان وقتی که در میان جمعیت قرار می‌گیرد، گم و فراموش می‌شود، مانند قطره‌ای که در دریا ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: شخص ثروتمند، صفات خوب و رفتار نیکو را که در گذشته داشته است فراموش کرده و نمی‌تواند آینده‌اش را بر اساس آن ویژگی‌ها ببیند.

هوش مصنوعی: وصل و ارتباط او با زمان‌های گذشته و آینده همچون ابدی است که انتهایی ندارد. زمان‌های او همیشگی و نامحدود هستند.

هوش مصنوعی: در دل او شوق و اشتیاقی وجود دارد که ناشی از احساس تعلق به مردم است و این که او چقدر به کارهای مردم اهمیت می‌دهد و آنها را در نظر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تنش متعلق به یک قوم است و جانش نیز از همان قوم نشأت گرفته، ظاهر او نمایانگر آن قوم است و باطنش هم از آن قوم می‌آید.

هوش مصنوعی: در زبان مردم، به وضوح بیان می‌شود که راه ancestors (نیاکان) زندگانی و حرکت جامعه روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که در گفت و گو و گفتگوها تجربه بیشتری دارد، می‌تواند بهتر از دیگران به معنای واقعی کلمه با دیگران ارتباط برقرار کند و یکدستی و همدلی را در بین افراد ایجاد کند.

هوش مصنوعی: وحدت خداوند به طور مستقیم از تنوع و گوناگونی موجودات نشأت می‌گیرد و در عین حال، این گوناگونی خود نیز در دل وحدت خداوند نهفته است.

هوش مصنوعی: وقتی واژه از محتوای شعر خارج می‌شود، معنای اصلی و ارزش واقعی خود را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: برگ سبزی که از درخت خودش افتاد، نشان‌دهنده این است که امیدش از بهار جدا شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که از معنویت و فرهنگ سرزمین خود بهره‌مند نشود، دچار سردی و بی‌روحی در زندگی‌اش خواهد شد.

هوش مصنوعی: انسانی که تنها و بی‌یار است، نمی‌تواند به اهداف و مقاصد خود توجه کند و در عوض، تمایل او به بی‌نظمی و آشفتگی بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: در میان مردم، او را با آرامش و نرمی، مانند وزش نسیم صبحگاهی هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: در دشواری‌ها و گرفتاری‌ها، مثل این است که کسی تلاش می‌کند تا از گلی که در آن گیر کرده، خارج شود و برای رهایی از آن، باید زحمت بکشد.

هوش مصنوعی: زمانی که آهوی فراری به دام آئین و قید و بند گرفتار شود، زیبایی و جذابیت او مانند مشک می‌گردد.

هوش مصنوعی: تو خودت را از حالت بی‌خود بودن نشناختی و در حقیقت در گمان و توهم قرار گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: در وجود تو نور خالصی نهفته است و هر یک از جلوه‌های آن می‌تواند درک تو را روشن کند.

هوش مصنوعی: زندگی تو از خوشی‌های اوست و غم تو ناشی از غم‌های اوست؛ تو از تغییرات مکرر او زنده‌ای و تحت تاثیر آن قرار داری.

هوش مصنوعی: یکی است و نمی‌تواند دوگانگی را تحمل کند، من به خاطر درخشندگی او هستم و تو توی خودت هستی.

هوش مصنوعی: خودت را نگه‌دار و به خودت توجه کن، خواهش‌ها و نازها را در درون نیازها پرورش بده.

هوش مصنوعی: آتش سوزانی که از دل او برمی‌خیزد، به‌قدری قوی است که این جرقه می‌تواند شعله‌ای بزرگ ایجاد کند و همه‌چیز را در بر بگیرد.

هوش مصنوعی: ذات او آزاد است اما در عین حال به زنجیر وابستگی‌ها و محدودیت‌ها گرفتار است. او از قدرتی کلی برخوردار است که وجودش را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: در پی درگیری‌ها و جنگ‌ها، کسی را دیدم که هم در کنار من بود و هم بخشی از زندگی‌ام به شمار می‌آمد.

هوش مصنوعی: زمانی که فرد از تنهایی خود خارج شود و قدم به جمع و شلوغی بگذارد، از آرامش خود فاصله می‌گیرد و وارد دنیای اجتماعی می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که عشق در دل او نقش می‌بندد، اینگونه می‌شود که او و من یکی می‌شویم و از هم فاصله نمی‌گیریم و در این حال تو نیز به وجود می‌آیی.

هوش مصنوعی: اجبار، آزادی انتخاب فرد را از بین می‌برد و او را به نوعی عشق وابسته می‌کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ناز وجود داشته باشد، نیاز کمتر نمایان می‌شود، اما وقتی نازها با هم جمع شوند، نیاز به خودی خود بروز می‌کند.

هوش مصنوعی: در جمع، انسان باید از خودگذشتگی کند تا بتواند به رشد و شکوفایی برسد و در نهایت به زیبایی و شکوفایی شبیه گل‌های چمن تبدیل شود.

هوش مصنوعی: نکته‌های ما به اندازه تیغ تیز و برنده است؛ اگر آن‌ها را درک نمی‌کنی، بهتر است از ما دوری کنی.