هوش مصنوعی: در نبردی، یک مرد مسلمان گرفتار شد و تحت فرماندهی یکی از سرکردگان یزد جرد قرار گرفت.

هوش مصنوعی: گبر که در برابر باران قرار گرفته است، فردی چالاک و حیله‌گر است که با ترفندهای متعدد خود، می‌تواند به راحتی در موقعیت‌های مختلف از خود دفاع کند.

هوش مصنوعی: او از مقام و جایگاه خود کسی را مطلع نکرد و همچنین از نام و نشان خود نیز کسی را آگاه نسازید.

هوش مصنوعی: می‌گوید که می‌خواهد مثل مسلمانان به او جان و امان بدهند و او را از خطرات نجات دهند.

هوش مصنوعی: مسلمان در نیام شمشیر را قرار داد و گفت: ریختن خون بر من ممنوع است.

هوش مصنوعی: زمانی که پرچم کاویان پاره شد، آتش نسل ساسانی به خاکستر تبدیل شد.

هوش مصنوعی: او به‌روشنی نشان می‌دهد که شجاع است و فرمانده سربازان ایران به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: از فرمانده نظامی به خاطر قتل او درخواست کردند و به این خاطر داستانی را که با فریب او مرتبط بود، ترتیب دادند.

هوش مصنوعی: بوعبید، آن فرمانده بزرگ حجاز، در میدان جنگ خود را از نیاز به لشکر بی‌نیاز می‌بیند و با اراده‌ای قوی به پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: ای یاران! ما مسلمان هستیم و همچون تار چنگ، به هم پیوسته و یکدل هستیم.

هوش مصنوعی: صدا و فریاد حیدر نشان و نغمه‌ی بوذر است، هرچند که این صدا از دهان بلال و قنبر بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: هر یک از ما باید به وطن خود وفادار باشیم. امنیت و آرامش ما به امنیت و آرامش همه مردم بستگی دارد.

هوش مصنوعی: اگر ملت به بنیاد زندگی فرد اهمیت بدهد، پیمان و عهد فرد نیز به عهد ملت تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: هرچند دشمن ما فردی شجاع و دلیر بوده، اما مسلمانی به او پناه داده و از او حمایت کرده است.

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی بیانگر اعتراض به ظلم و بی‌عدالتی است. گفته می‌شود که خون انسان‌ها، به ویژه افرادی که خوب و نیکوکارند، نباید به راحتی ریخته شود و قتل آنها جایز نیست. به عبارتی، شاعر خواستار احترام به زندگی و حقوق انسان‌هاست و بر این نکته تأکید می‌کند که هیچ کس حق ندارد بر اساس عقاید یا ویژگی‌هایش، قربانی سوء‌استفاده و خشونت شود.