هوش مصنوعی: در پارس مردی را دیدم که با ظرافت و دقت خاصی نکات رمزی و معانی نهفته را درک می‌کند.

هوش مصنوعی: شخصی در زندگی سختی‌های زیادی را متحمل شده و در نتیجه دچار ناراحتی و خشم شده است و نارضایتی خود را از شرایط بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: او به خداوند می‌گوید که دلش از درد و غم پاره‌پاره شده است و از وضعیتی که دارد، نالان و گله‌مند است.

هوش مصنوعی: کسی که در هنر و فنون مهارت ندارد، هیچ کمالی ندارد و نمی‌تواند به آسانی جان خود را نجات دهد.

هوش مصنوعی: زندگی و مرگ با هم تجربه می‌شوند، هر بار که زندگی جدیدی آغاز می‌شود، به دنیای تازه‌ای پیوسته می‌شود، در حالی که چیزی از گذشته هنوز باقی مانده است.

هوش مصنوعی: فرنگ با استعداد و خلاقیت‌های خود هنرهای شگفت‌انگیزی را به وجود می‌آورد که از یک قطره، عمق دریا را نمایان می‌سازد.

هوش مصنوعی: مرگ به دور اندیشه‌ها می‌چرخد و همه‌ی دانایی و حکمت انسان، در نهایت به مراقبت از مرگ منجر می‌شود.

هوش مصنوعی: رود به اندازه‌ای بزرگ و پرعمق است که مانند نهنگی در آب‌های عمیق غوطه‌ور است و در آنجا، چیزی شبیه به یک هواپیما به نظر می‌رسد که از دور به آن نزدیک شده و در سرزمین آب‌ها غرق شده است.

هوش مصنوعی: چشم بینای دنیا مانند خورشید به روشنی و روشنگری پرداخته است، اما در این روز، به خاطر غیبت او، همه چیز در تاریکی است.

هوش مصنوعی: تفنگ او به قدری سریع و مرگبار است که حتی فرشته مرگ هم از آن می‌ترسد و نمی‌تواند به راحتی نزدیک شود.

هوش مصنوعی: این شخص نادان را به سرزمین فرنگ بفرست، تا هنر کشتن را بدون تأخیر یاد بگیرد.