هوش مصنوعی: من می‌خواهم در مورد حقیقتی با تو صحبت کنم که از آن فاصله بگیرم و داستانی دیگر را به تو بگویم.

هوش مصنوعی: گفت: ای نزدیک، مثل الماس در معدن، زغال را درخشش و زیبایی بی‌پایان خود را نشان بده.

هوش مصنوعی: ما دوستان هم هستیم و تمام وجود ما در این دنیا یکی است. اصل وجود ما یکی و یگانه است.

هوش مصنوعی: من از درد و اندوه می‌روم، زیرا تو به مقام و قدرتی رسیدی که شایسته‌ی تاج و تخت شاهان است.

هوش مصنوعی: من ارزش و مقامم از بدترین گل کمتر است و از زیبایی تو دل‌ام همچون آینه‌ای شکسته و زخمی شده است.

هوش مصنوعی: از تاریکی من روشنایی به وجود آمده است، پس جوهر وجود من تنها خاکستر است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به من آسیب بزند و لگد به من بزند، باعث می‌شود که من مانند ذغالی شعله‌ور شوم.

هوش مصنوعی: بر حال و وضع من باید گریه کرد، چرا که ما همچون برگ و ساز هستیم، می‌دانی که چه سرنوشتی داریم؟

هوش مصنوعی: شکلی از دود که به هم پیوسته است و به نوعی پرمایه به نظر می‌رسد، شبیه به شعله‌ای است که جسته و گریخته در حال پدیدار شدن است.

هوش مصنوعی: مانند ستاره‌ها، زیبایی و جذابیت تو از هر طرف و جنبه‌ای خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: گاهی مانند چشمان عزیز پادشاه می‌شوی و گاهی به زیبایی دسته‌ی خنجر تبدیل می‌گردی.

هوش مصنوعی: دوست دوست داشتنی، الماس می‌گوید که حتی خاک تیره و بی‌ارزش می‌تواند از طریق فرآیند پختگی به جواهر تبدیل شود.

هوش مصنوعی: با توجه به تجربیات و مشکلاتی که در زندگی داشته، به دور و بر خود توجه کرده و توانسته است به مانند سنگی مقاوم و محکم در برابر چالش‌ها و سختی‌ها ایستادگی کند.

هوش مصنوعی: بدن من به خاطر تجربیات و چالش‌ها پخته شده و سینه‌ام پر از جلوه‌ها و زیبایی‌هاست.

هوش مصنوعی: تو به خاطر نادانی و خامی خودت ذلیل و خوار شدی و به خاطر لطافت و نرمی وجودت دچار سوخت و آتش شدی.

هوش مصنوعی: از ترس و ناراحتی و دغدغه‌های بی‌مورد دور باش، با آرامش و استحکام مانند سنگ و درخشان مثل الماس زندگی کن.

هوش مصنوعی: هر کسی که جدی و سخت‌کوش باشد می‌تواند از روشنایی و دانش هر دو جهان بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: تکه‌ای از خاک، اساس و ریشه‌ی سنگ سیاه است که سر از جیب کعبه بیرون آمده است.

هوش مصنوعی: مقام او بالاتر رفته است و مکانش به رنگ‌های سیاه و سرخ درآمده است.

هوش مصنوعی: در استقامت و قدرت زندگی، ناتوانی و بی‌اعتباری نیازی به کمال ندارد.