اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۲۸۰ - بیا ساقی بیارن کهنه می را

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بیا ساقی بیارن کهنه می را</p></div>
<div class="m2"><p>جوان فرودین کن پیر وی را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نوائی ده که از فیض دم خویش</p></div>
<div class="m2"><p>چو مشعل بر فروزم چوب نی را</p></div></div>

بخش ۲۸۱ - یکی از حجرهٔ خلوت برونی

بیا ساقی بیارن کهنه می را
جوان فرودین کن پیر وی را
نوایی ده که از فیض دم خویش
چو مشعل بر فروزم چوب نی را

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ساقی می‌خواهد تا شراب کهنه‌ای بیاورد و جوانی را به پیری تقدیم کند. او از ساقی می‌خواهد تا صدایی ایجاد کند که با فیض و دم خود، روحش را روشن کند و همچون مشعلی چوب نی را به روشنایی برساند. به طور کلی، شعر به تمایز بین جوانی و پیری و خواسته‌هایی از زندگی و روح اشاره دارد.

بخش ۲۷۹ - حضور عالم انسانی

بخش ۲۸۰ - بیا ساقی بیارن کهنه می را

هوش مصنوعی: ای ساقی، بیا و شراب قدیمی را بیاور تا ما بتوانیم آن را دوباره جوان کنیم و به زندگی ببخشیم.

بیا ساقی بیارن کهنه می را

جوان فرودین کن پیر وی را

هوش مصنوعی: سخنی بگو که از نعمت وجود خودم مانند مشعلی روشن‌کننده، چوب نی را به روشنی بکشاند.

نوائی ده که از فیض دم خویش

چو مشعل بر فروزم چوب نی را

بخش ۲۸۰ - بیا ساقی بیارن کهنه می را

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها