اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۲۵۵ - برهمن را نگویم هیچ کاره

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>برهمن را نگویم هیچ کاره</p></div>
<div class="m2"><p>کند سنگ گران را پاره پاره</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نیاید جز به زور دست و بازو</p></div>
<div class="m2"><p>خدائی را تراشیدن ز خاره</p></div></div>

بخش ۲۵۶ - نگه دارد برهمن کار خود را

برهمن را نگویم هیچ کاره
کند سنگ گران را پاره پاره
نیاید جز به زور دست و بازو
خدایی را تراشیدن ز خاره

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که برهمن (که به اهمیت قائل بودن برای جایگاه‌های اجتماعی اشاره دارد) به تنهایی و بدون تلاش نمی‌تواند کار بزرگی انجام دهد. همان‌طور که سنگ‌های گران را تنها با زور و تلاش می‌توان پاره کرد، برای ایجاد چیزی بزرگ و ارزشمند نیاز به کوشش و زحمت است. به عبارتی، هیچ چیزی بدون تلاش به دست نمی‌آید، حتی اگر فرد از جایگاهی بالا برخوردار باشد.

بخش ۲۵۴ - در صد فتنه را بر خود گشادی

بخش ۲۵۵ - برهمن را نگویم هیچ کاره

هوش مصنوعی: برهمن را نمی‌گویم که هیچ کاره است، زیرا می‌تواند سنگ گرانبها را تکه‌تکه کند.

برهمن را نگویم هیچ کاره

کند سنگ گران را پاره پاره

هوش مصنوعی: هیچ چیزی جز با قدرت و تلاش نمی‌توان شکل داد، حتی اگر بخواهی خدایی را از خار بسازی.

نیاید جز به زور دست و بازو

خدائی را تراشیدن ز خاره

بخش ۲۵۵ - برهمن را نگویم هیچ کاره

اطلاعات

برگردان به زبان ساده