هوش مصنوعی: سرنوشت من به گونه‌ای بود که راهی را که به سمت معشوق می‌برد، انتخاب کردم و تصمیم گرفتم تا به او نزدیک شوم و سرم را بر پای او بگذارم.

هوش مصنوعی: زندگی‌ام در تلاش برای کسب علم و دانش تلف شد، بنابراین اکنون آمده‌ام که برای مدتی از کارهایم دست بکشم و عذرخواهی کنم.

هوش مصنوعی: در اینجا، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که بدون عشق محبوب، هر چیز دیگری برای او بی‌ارزش است. او از عشق درخواست می‌کند که به او راهی به سوی باغ و زیبایی‌های آن نشان دهد. به عبارتی، او می‌خواهد که عشق او را به جایی برساند که پر از زیبایی و شادی باشد.

هوش مصنوعی: هر چند در این باغ جایی برای من نیست و حسرت می‌خورم، اما با آتش دل خود می‌سوزم و به پیشرفت و تلاش ادامه می‌دهم تا خارهای درونم را بسوزانم.

هوش مصنوعی: ای عشق، اشک‌های من به رنگ لعل و چهره‌ام مانند زر شده است تا تو بتوانی آثار خود را بر روی من ببینی هر لحظه.

هوش مصنوعی: چرا از زیبایی جان‌بخش خود به من خبر نمی‌دهی تا چشمم به رویت بیفتد و جانم را شاد کنی؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که زیبایی‌های خود را ببینی و به عشق‌ورزی مشغول شوی، از دو جهان تنها آئینه چهره‌ات را ساخته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر حسین از سر مستی سخن می‌گوید، ناراحت نشو، چون تو با چشمان خمار و دلربایت او را در این حالت مستی قرار داده‌ای.