حسین خوارزمی » دیوان اشعار » غزلیات، قصاید و قطعات » شمارهٔ  ۶۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چو اهل دل بطواف تو عزم ره سازند</p></div>
<div class="m2"><p>براق عشق ز میدان جان برون تازند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چو بر بساط نشینند پاکبازانت</p></div>
<div class="m2"><p>بضربه ای دو جهان را تمام دربازند</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ببوی چون تو گلی بلبلان چو سرمستند</p></div>
<div class="m2"><p>بسوی گلشن جنت نظر نیندازند</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ملک بغاشیه داری خویش نپسندند</p></div>
<div class="m2"><p>چو بر فلک علم عشق تو برافرازند</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>حذر ز آتش دوزخ نباشد ایشانرا</p></div>
<div class="m2"><p>که سال‌هاست که با سوز عشق می‌سازند</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>ز شاهی دو جهان چون حسین آزادند</p></div>
<div class="m2"><p>ولی به بندگی درگه تو می‌نازند</p></div></div>

شمارهٔ  ۶۵

چو اهل دل بطواف تو عزم ره سازند
براق عشق ز میدان جان برون تازند
چو بر بساط نشینند پاکبازانت
بضربه ای دو جهان را تمام دربازند
ببوی چون تو گلی بلبلان چو سرمستند
بسوی گلشن جنت نظر نیندازند
ملک بغاشیه داری خویش نپسندند
چو بر فلک علم عشق تو برافرازند
حذر ز آتش دوزخ نباشد ایشانرا
که سال هاست که با سوز عشق می سازند
ز شاهی دو جهان چون حسین آزادند
ولی به بندگی درگه تو می نازند

شمارهٔ  ۶۳

شمارهٔ  ۶۴

چو اهل دل بطواف تو عزم ره سازند

براق عشق ز میدان جان برون تازند

چو بر بساط نشینند پاکبازانت

بضربه ای دو جهان را تمام دربازند

ببوی چون تو گلی بلبلان چو سرمستند

بسوی گلشن جنت نظر نیندازند

ملک بغاشیه داری خویش نپسندند

چو بر فلک علم عشق تو برافرازند

حذر ز آتش دوزخ نباشد ایشانرا

که سال‌هاست که با سوز عشق می‌سازند

ز شاهی دو جهان چون حسین آزادند

ولی به بندگی درگه تو می‌نازند

شمارهٔ ۶۴

اطلاعات