هوش مصنوعی: اگر مرگ من در رضایت دوست باشد، من با کمال میل حاضر هستم که جان‌های گرانبهای خودم را فدای او کنم.

هوش مصنوعی: این شعر به حسرت و آرزو اشاره دارد. گویا شاعر می‌گوید که از کجا می‌توان به مقام و منزلت محبوب دست یافت، در حالی که او تنها به خاک پای دوست امید دارد و خود را در سایه‌ی آن دوست می‌بیند. به نوعی، او خود را به خاک تبدیل می‌کند تا به محبوب نزدیک‌تر شود.

هوش مصنوعی: اگر بتوانم یک قدم جلوتر از جبریل فرشته بیفتم، جانم در شوق دیدار دوست می‌سوزد.

هوش مصنوعی: غرور و تظاهری را کنار بگذار، زیرا هیچ‌کس با خودخواهی و تکبر وارد حریم پاک و بزرگ دوستی نمی‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر دوستی و عشق، از خرد و عقل خود فاصله گرفته‌ام تا جان و قلبم با دوست آشنا شود.

هوش مصنوعی: من در دل خود را به روی دیگران بستم، چون خانه دوست برای جمعیت عادی مناسب نیست.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر بدی‌هایم مرا بکشد، برایم مهم نیست. اگر به خاطر بی‌دل بودن بمی‌روم، دوستیم باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: برای هر عاشق راستینی، تحمل سختی‌ها و بی‌مهری‌های معشوق خوشایند است، چون همواره عشق و وفاداری دوست، ارزشمندتر از این مشکلات است.

هوش مصنوعی: اگر حسین مورد ظلم قرار بگیرد، تعجبی ندارد، چون آدم غریب همواره در معرض سختی و بی‌مهری قرار دارد. بله، غریب حتی از محبوب خود نیز درد و رنج می‌کشد.